Het verhaal gaat over een verdwenen Argentijnse vrouw. De verschrikkingen van de militaire dictatuur komen droog en confronterend aan bod in de vorm van citaten uit de Winkler Prins jaarboeken. Dit biedt een pijnlijke realistische achtergrond voor een toch al hartverscheurend verhaal.

Des te pijnlijker omdat de verdwijningen (30.000 mensen verdwenen in die dagen, 15.000 voorgoed) nog steeds taboe zijn in Argentinië. Boeken over het onderwerp worden niet uitgegeven, niet verkocht of simpelweg niet besproken. De thematiek van Bourgonjes boek speelt in op deze vreemde radiostilte: het herinneren en herdenken van de verdwenenen wordt hierin centraal gesteld.

Bourgonje woonde zelf in Argentinië tijdens het Junta-regime. Zelf kon ze het land op tijd verlaten, vrienden waren minder fortuinlijk.