Boeken

Yves Petry & David Vann

Een krantenbericht over een bizarre en gruwelijke moordzaak inspireerde Yves Petry tot het schrijven van de roman 'De maagd Marino'. In de roman maakt de Vlaamse schrijver geen reconstructie van de feiten, maar reageert hij op de zaak vanuit zijn eigen herinnering en fantasie. David Vann vertelt over 'Legende van een zelfmoord', zijn verhalenbundel die leest als een roman omdat steeds dezelfde personages terugkeren.

Een krantenbericht over een bizarre en gruwelijke moordzaak inspireerde Yves Petry tot het schrijven van de roman De maagd Marino. De zaak van een Duitse kannibaal die in 2001 de penis van zijn minnaar afsneed en ‘m vervolgens opat. Daarna werd het slachtoffer, zoals te voren tussen beiden was afgesproken, vermoord. Het was een dood op verzoek. In de roman maakt de Vlaamse schrijver geen reconstructie van de feiten, maar reageert hij op de zaak vanuit zijn eigen herinnering en fantasie.

De gruwelijke daad voltrekt zich meteen al in het eerste hoofdstuk. Hoofdpersoon Marino Mund bindt zijn minnaar vast aan twee metalen ringen die daarvoor speciaal in de muur zijn aangebracht. Het slachtoffer is geblinddoekt, op zijn mond zit tape geplakt. Met een vlijmscherp mes wordt zijn penis afgesneden. Als de pijn te veel wordt snijdt hij diens keel door. Als laatste handeling, dit was Marino’s idee, snijdt hij uit de billen enkele repen vlees die hij zal opeten.

De ontstaansgeschiedenis van het pact wordt verteld door het slachtoffer, Bruno Claus. Na zijn dood nestelt hij zich in het brein van Marino, die in de gevangenis zit, en dicteert hem. Hij laat hem de ware aard van hun verhouding opschrijven. Door de ogen van Bruno wordt Marino afgeschilderd als iemand die nauwelijks van zichzelf bewust lijkt te zijn. Maar de twee zijn zo'n beetje in alles elkaars tegenpolen.

Bruno Claus is een welbespraakte literatuurdocent, met de twintigste eeuw als specialisatie, die zijn geloof in literatuur verliest en daarmee ook de zin in het leven. Marino Mund is een zwijgzame en karakterloze computerexpert die samen met zijn dominante moeder woont. Haar onverwachte dood laat Marino ontredderd achter. Volgens Bruno is hij een tienjarige in het lichaam van een man van zevenendertig.

Ze leren elkaar in de computerzaak van Marino kennen, in Brussel, waar Bruno klant is. Bruno geeft zijn baan op als literatuurdocent en vervalt in hevige pornoconsumptie. Hij wordt depressief en wil een einde aan zijn leven maken. Hij vraagt Marino, met wie hij sinds enkele maanden een seksuele verhouding heeft, hem te helpen.

Legende van een zelfmoord is een verhalenbundel die leest als een roman, omdat de personages dezelfde namen behouden. “Alles is fictie, maar gebaseerd op veel uit de werkelijkheid,” schrijft David Vann in zijn nawoord. In het boek, dat is opgebouwd uit vijf korte verhalen en een novelle, gaat de Amerikaanse schrijver – dertig jaar na dato - op zoek naar de mogelijke oorzaken van de zelfmoord van zijn vader.

In de korte verhalen wordt de jeugd van Roy Fenn beschreven. Het falende huwelijk van zijn ouders en de onvermijdelijke scheiding. Zijn vader was tandarts. Omdat het vak hem nooit was bevallen, verkoopt hij zijn praktijk en besluit hij om beroepsvisser te worden. Na een tweede echtscheiding, zware verliezen in de visserij en de fiscus die hem op zijn hielen zit, steekt hij op zijn geliefde boot de loop van zijn geweer in zijn mond en haalt de trekker over.

De kern van het boek is de novelle Sukkwan Island, waarin de 13-jarige Roy met zijn vader gaat pionieren op een onbewoond eiland in Alaska. Ze nemen zich voor om een jaar lang te overleven op wat de natuur hen te bieden heeft. Het wordt een primitieve en hachelijke onderneming, maar ondanks dat de twee op elkaar zijn aangewezen voelt Roy de band met zijn vader niet hechter worden. ’s Nachts hoort hij zijn vader dikwijls huilen. “Ik weet dat ik niet alleen ben,” jammert hij. “Ik weet dat jij er bent. Maar toch ben ik veel te alleen. Ik kan het niet uitleggen.”

Het tweede deel van Sukkwan Island krijgt een drastische wending als het niet zijn vader is die zelfmoord pleegt, maar Roy. De rollen zijn omgedraaid. Het is zijn vader die zich schuldig voelt. Hij ziet in dat zijn zoon was meegegaan om hem te redden. Roy had eigenlijk geen belangstelling om te pionieren, hij was gekomen omdat hij bang was dat zijn vader anders zelfmoord zou plegen. Maar al die tijd heeft zijn vader geen rekening met hem gehouden. Nu is zijn zoon dood. Hij voelt de verantwoordelijkheid, zoals de meeste nabestaanden zich die aanrekenen.