In de verkiezing tot dictator van 2013 van Bureau Buitenland is kandidaat nummer 7 premier Hun Sen van Cambodja. Hij wordt genomineerd door Willem van de Put, directeur van HealthNet TPO en Cambodja-kenner.
Hij is bijgelovig en kan naar eigen zeggen wonderen verrichten. Dat zal dictator Hun Sen van Cambodja nodig hebben ook, want zijn positie lijkt nu behoorlijk wankel.
Rode Khmer
Geboren: 5 augustus 1952
Functie: eerste minister van Cambodja. Zijn volledige titel luidt ‘Heer Eerste Minister, Opperste Militaire Bevelhebber Hun Sen’.
Aan de macht sinds: 1985
Het politieke leven van Hun Sen begon als communist. Hij sloot zich aan het einde van de jaren 1960 aan bij de Communistische Partij van Democratisch Kampuchea en vanaf het begin van de jaren 1970 maakte hij deel uit van haar militaire tak, de Rode Khmer. Tijdens het bloedige regime van Pol Pot (1975-1979) vluchtte Hun Sen naar Vietnam. Daar was hij lid van de rebellengroep die, gesteund door de Vietnamese regering, de Rode Khmer omver wilde werpen. Dat gebeurde op 7 januari 1979 en Hun Sen werd aangeduid als minister van Buitenlandse Zaken van de nieuwe Volksrepubliek Kampuchea (Cambodja). Na de dood van eerste minister Chan Sy werd Hun Sen premier. Die functie bekleedt hij onafgebroken sinds 1985.
curriculum vitae als dictator
Cambodja is een monarchie. De regeerperiode van Hun Sen wordt gekenmerkt door strijd met de koninklijke familie. Zijn tegenstander was met name Prins Norodom Ranariddh, een halfbroer van de huidige monarch, met wie Hun Sen van 1993 tot 1997 de macht moest delen in een co-premierschap. Norodom Ranariddh werd uiteindelijk door Hun Sen afgezet in een gewelddadige coup. Vanaf 1998 regeerde Hun Sen opnieuw alleen eerste minister van Cambodja, al was de regering nog tot 2003 een coalitie met de monarchistische partij van prins Ranariddh. Hun Sen en zijn Cambodjaanse Volkspartij wonnen de verkiezingen in 2003 en opnieuw in 2008.
Hun Sen heeft een streepje voor op andere dictators omdat hij wonderen kan verrichten. Althans, dat zegt hij zelf. Niemand kreeg in februari vorig jaar de brandstapel van koning Shianouk aan, behalve Hun Sen. De geest van de koning had hem verteld dat hij het land niet kon verlaten zonder de hulp van de minister-president. Aan zelfvertrouwen ontbrak het hem dus niet. Mogelijk is dat daarna minder groot geworden, want in de zomer verloor hij de verkiezingen nipt van de oppositie, ondanks alle klassieke dictatortrucs om verkiezingen naar zijn hand te zetten.
Cambodja worstelt nog steeds met de berechting van misdaden uit het regime van Pol Pot. Hun Sen wilde een nationaal tribunaal; de Verenigde Naties een internationaal. Ze voerden daarover vier jaar strijd. Het uiteindelijke Cambodja-tribunaal werd in 2013 opgericht en is een nationaal strafhof, evenwel met inbreng van internationale rechters en aanklagers. Het tribunaal is nog steeds niet afgelopen en dreigt een teleurstelling te worden. In 2007-2008 was de regering van Hun Sen verantwoordelijk voor het verkopen van grote stukken land aan buitenlandse investeerders, waardoor duizenden Cambodjanen gedwongen hun eigendom moesten verlaten. Hun Sen is ook verbonden aan corruptiezaken in verband met Cambodjaanse grondstoffen (olie en mineralen).
Sinds september 2013 bestaat grootschalig straatprotest tegen het regime van Hun Sen. Nog op 6 januari vielen daarbij vier doden onder de betogers. Op 15 januari 2014 vroeg Hun Sen de speciale VN-gezant voor Cambodja om hulp bij het oplossen van de politieke crisis.
(Bronnen: Encyclopædia Britannica Online, Wikipedia, Global Policy Forum, Radio Free Asia, NRC)