Wadaat Hobak

Egypte 1956. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Farid el-Atrache, Ahmed Ramzy, Chadia, Abdel Salam el-Naboulsi en Tewfik el-Dekn.

Het verhaal speelt zich af in het ziekenhuis van een Egyptisch legerkamp waar een officier na zijn operatie nog maar kort te leven heeft. Hij heeft echter een heel mooie stem en hij besluit (na verloop van tijd, want we slaan de ingewikkelde verwikkelingen over die het gevolg zijn van de moeizame contacten tussen de ter dood veroordeelde en zijn vrolijke kamergenoten die hem van gedachten proberen te doen veranderen) een recital te zingen tijdens het grote feest. (Intussen wordt hij verliefd op de vrouwelijke militaire arts van het legerkamp!) Hij zingt en heeft veel succes, maar hij komt niet terug voor een toegift want hij is dood. Van zo`n zwaar verhaal kun je alleen maar een traag melodrama maken. Bovendien zijn de (mooie) liederen gewoon op het verhaal geplakt en nogal flauwtjes in beeld gebracht. Er zit heel wat humor in de film maar die zal bij ons westerlingen niet aanslaan omdat ze vooral gebaseerd is op de contrasten tussen de personages en de `nokta` (Egyptische woordspelingen). De verbazingwekkende wendingen van de camera kunnen dit alledaagse werkje niet redden.