Senso

Frankrijk/​Tsjechoslowakije/​Zwitserland 1992. Drama van Gérard Vergez. Met o.a. Chiara Caselli, Jean-Pierre Aumont, Werner Schreyer, Renée Faure en Hans Meyer.

Praag, 1871. In zijn paleis wordt Graaf Aumont getroffen door een verlamming. Zijn jonge echtgenote Caselli is ervan overtuigd dat hij niet lang meer te leven heeft en vertelt hem haar grote geheim. De gehele nacht besteedt zij om een onverkwikkelijke geschiedenis uit de doeken die zes jaar geleden plaatsvond, niet beseffend dat hij alles hoort en wenste niets te horen. Tijdens de bezetting van de Oostenrijkers van de Tsjechische hoofdstad had ze een hartstochtelijke verhouding met officier Schreyer. Een allesbehalve indrukwekkende remake van Luchino Visconti's meesterwerk, enkel gemaakt voor romantische bakvisjes die nog kunnen wegzweven op de wolken van echte liefde en onvervalste verzuchtingen. Prachtige decors en kostuums kunnen het gevoel van leegheid niet verdringen. Het scenario van Vergez en Eric Emmanuel Schmitt mag dan trouwer de klassieker van Camillo Boïto volgen dan met Visconti het geval was, maar het is zeker niet pakkender. Verveling is troef. Prachtig in beeld gebracht door Andrë Diot.