Va mourire

Frankrijk 1995. Drama van Nicolas Boukhrief. Met o.a. Marc Duret, Jules Nassah, Roland Marchisio, Florence Madec en Georges Blaness.

De gebeurtenissen spelen zich in vier achtereenvolgende dagen af in twee delen. De plaats van handeling: de Franse Rivi[KA2]era tussen Nice en Cannes, Antibes. De tijd: van 31 augustus tot en met 3 september, aan het eind van het vakantieseizoen dus. De personages: een drietal nietsnuttende klaplopers die op de zak van een vriendin leven, een grootmoeder, en de WW als zakcentje gebruiken. Wat ze tekort komen rollen of snollen ze zonder al te kieskeurig te zijn bij elkaar; vooral Duitse toeristes zijn het slachtoffer. Komt op het toneel de oogverblindende Madeleine, de dochter van Maurice (Blaness), een Pied-noir met een armzalig caf[KA1]etje aan de waterkant. Zowel Yoyo (Duret), die zijn vrouw met een koter liet zitten, Marcel (Nassah), een Harki die met zijn familie gebrouilleerd is als Raoul (Marchisio) van Italiaanse origine, hebben een oogje op femme-fatale Madeleine, die hen echter netjes voor haar karretje spant en een bloederige wraakactie tegen de locale gangsterkoning laat ondernemen. Met snelle, soms springerige, maar afwisselende beelden van Jean-Max Bernard wordt dit verhaal vlotjes aan de kijker verteld naar een scenario van regisseur Boukhrief, al moet je niet teveel op details gaan letten. Deze eerste avondvullende speelfilm is aardig, maar zeker niet meer dan dat, al is het Boukhrief niet gelukt zijn gestelde ambitie te vervullen: een stuk Pagnol te maken - gelukkig maar. Een noot voor vrouwelijke kijkers: meer mannelijk bloot dan vrouwelijk bloot! Een pre, misschien?