De ooggetuige

België/​Nederland 1995. Drama van Emile Degelin. Met o.a. Pieter Embrechts, Annick Christiaens, Tania Bari, Toon Brouwers en Veerle Dobbelaere.

Paul Anderson (Embrechts) is al twintig jaar blind. Hij laat zich overhalen om een ingreep van de vermaarde professor Strampelli te ondergaan. De operatie slaagt en het oog van Paul functioneert zoals het moet, maar zijn hersenen zijn nog niet in staat een zinvolle betekenis te geven aan de diverse waarnemingen, die ontvangen worden. De evenwichtige blinde jongeman lijkt nu op een mentaal gehandicapte, die op volwassen leeftijd in de primaire gezichtsfase belandt van een pasgeborene die spelenderwijs leert zien. Wanhopig probeert hij de talloze voorwerpen van de schepping te ontdekken, een exploratie waaraan iemand met een gezond gezichtsvermogen zijn hele jeugd besteedt. Voor zo`n pati[KA3]ent is het tragischer te leren zien, dan voor een ziende om blind te worden. De chirurg doet beroep op de aantrekkelijke Margot Pascoli (Christiaens), een Italiaanse pedadoge, om Paul te leren zien. Pauls revalidatie wordt de allegorie van een persoonlijke wedergeboorte en doet een amoureuze ontdekking. De vele facetten van deze problematiek beschreef cineast-romancier Degelin eerder (in 1987) in zijn gelijknamige roman, die hij hier verfilmde in de vorm van een docudrama. Het filmdebuut van Embrechts. Het camerawerk is van Bernard Delville. Nadrukkelijk instructief en dat veroorzaakt een wat tamme dramaturgie.