Am Ende siegt die Liebe

Duitsland 2000. Drama van Peter Weck. Met o.a. Marianne Sägebrecht, Denise Zich, Rolf Hoppe, Tim Egloff en Elodie Eick.

Anna Linke (S[KA3]agebrecht) heeft twee jaar achter de tralies opgeknapt voor haar knappe, roodharige dochter Lilli (Zich), die een verkeersongeval had veroorzaakt op een provinciale weg in Beieren en was doorgereden. Ondertussen is zij met de hulp van eerzuchtige en harde manager Frank F[KA3]urst (Bauer) als kort geknipt blondje een gevierd fotomodel geworden in Hamburg. Na haar vrijlating trekt Anna in bij haar dochter, die haar liever ziet gaan dan komen. Anna gaat zich weer mengen in het leven van Lilli. Max Sander (Hoppe), Anna`s ongecompliceerde vriend, was speciaal voor Lilli naar Hamburg verhuisd om haar als surrogaatvader te helpen. Hij geeft nog steeds veel om Anna, wat zij eigenlijk te laat beseft. Ondertussen heeft Lilli kennis gemaakt met een rijke uitgever in de hanzestad, en het ziet ernaar uit dat zij zich door hem laat ompraten om haar vriend Tom Grosse (Egloff), een aankomend journalist (een eerzamer beroep dan uitgever!), te laten vallen voor de machtige concernbezitter. Voor Anna is er dus weer veel werk aan de winkel om een volgend ongeluk van haar dochter te voorkomen. Gelukkig loopt alles goed af. Het scenario van Christiane Sadlo is een melodramatische draak, waarin S[KA3]agebrecht haar zegje had, zodat zij (alweer) geportretteerd wordt als de goeiïge vrouw die de lasten van anderen torst en daarbij zichzelf wegcijfert. Dit verhaal, dat van hinderlijk tot ergerlijk is, wordt dan weer gecompenseerd met puik spel van de hoofdrollen onder de vaardige regie van Weck, die meer dan honderd spelleidingen op zijn naam heeft staan. Hoppe speelt voor de verandering nu niet eens de schurk, maar een geschikte pief. Het camerawerk is van Rainer Gutjahr.