Leo de Boer heeft een vrij nuchter antwoord op de vraag. Sommige films kunnen makkelijk een stuk korter zonder de strekking te veranderen. En te kort mag ook weer niet, dus monteren makers wel eens een landschapje ertussen door. Gaan de films wel wat van 'dweilen'.

'Lengtes zijn vaak een geweldig punt, tenzij je heel duidelijke afspraken hebt gemaakt. Maar zelfs dan blijft het een gesteggel. En dat gaat soms over drie of vier minuten, want horen de credits er nou wel bij of niet, en de promo' s en intro's. Meestal komen we er wel uit. Maar een film kan ook groeien tijdens de opnamen, en dan heb je een probleem.

Nu kunnen lange films vaak nog wel ingekort worden. De versie van 50 minuten van mijn eigen Red Stuff is niet wezenlijk anders dan de lange versie. Een bepaald soort film laat zich ook makkelijker inkorten. Films met veel interviews bijvoorbeeld, of met een journalistiek uitgangspunt. Het wordt moeilijker bij meer poëtische films. Daarin sneuvelen vaak de sfeerbeelden, want op inhoud wordt niet gauw beknibbeld . En zo raak je natuurlijk wel de schoonheid kwijt.

Films langer dan 50 minuten zijn niet de enige die te lijden hebben onder de vaste slots. Films korter dan 50 minuten zien ze ook niet graag. Met als gevolg dat makers zelden onder de 50 minuten durven in te leveren. Ik werk ook als editor en je kan snel zien of een maker naar een bepaalde lengte toe heeft gesneden. Dan zitten er ineens opvallend veel landschappen tussen, of wordt er tijd genomen voor een muziekje, en dan begint zo'n film te dweilen.'