Vijf vragen aan Abu-Assad, die als wij hem bellen al twee maanden in Amerika zit voor een promotietour voor Paradise Now, en tot zijn eigen verdriet ('Het is echt niet leuk meer. Het enige wat ik zie zijn vliegtuigen en hotels') nog een maand te gaan heeft.
1. Weet je nog waar je was toen het IDFA je vroeg of
je een toptien wilde samenstellen?
'Het schijnt dat ze me het al in Berlijn
[tijdens het filmfestival - red.] gevraagd hebben, maar ik was toen zo
zenuwachtig dat ik dat helemaal niet heb meegekregen. Pas een maand later, toen
ik opnieuw een email kreeg, viel het kwartje.'
2. Wat vond je ervan, dat
je gevraagd werd?
'Ik was aangenaam verrast. En vond het wel grappig. Twee
jaar geleden was ik de kwaaie meneer, en nu mag ik de Top 10 samenstellen.'
3. Was Paradise Now een reactie op alle commotie rond Ford Transit?
'Een
speelfilm is veel moeilijker om te maken dan een documentaire. Voor Paradise Now
zat ik met zeventig mensen in een gebied waar elke dag je leven op het spel
stond. Terwijl ik voor Ford Transit in ongeveer hetzelfde gebied zat, maar dan
met drie man. Dat maakt je flexibeler en veel minder kwetsbaar. Paradise Now was
een hel om te maken, ik zweer het je.'
4. Wat is het verschil tussen een
speelfilm en een documentaire?
'Als je de kijker emotioneel wil raken, maak
je een speelfilm. Als je ervaringen wilt delen, maak je een documentaire.'
5. Ben je nu, met het succes van Paradise Now, verloren voor de documentaire?
'Dat is niet de bedoeling. Ik ga binnenkort eerst weer een speelfilm maken, een
low-budgetproject waarin tien niet-Amerikaanse makers iets mogen zeggen over de
Amerikaanse Droom. Maar ik hoop in 2007 een vervolg te maken op mijn
documentaire Nazareth 2000.
Toptien Hany Abu-Assad:
When We Were
Kings (VS 1996, Leon Gast)
Hearts of Darkness (VS 1991, Eleanor Coppola)
Lost in La Mancha (GB 2001, Keith Fulton)
Het ondergronds orkest (Ned/Fr
1997, Heddy Honigmann)
Het is een schone dag geweest (Ned 1993, Jos de
Putter)
Close up (Iran 1990, Abbas Kiarostami)
Lap Rouge (Ned 1996,
Lodewijk Crijns)
A Moment of Innocence (Iran/Fr 1996, Mohsen Makhmalbaf)
The Inner Tour (Isr/Palestina 2000, Ra'anan Alexandrowicz)
Hopefully for
the Best (Palestina 2004, Raed Al Helou)
Tijdens het IDFA worden ook de films Ford Transit en Nazareth 2000 van Abu-Assad vertoond.