Kidnapped, van de Koreaans-Australische regisseur Melissa Kyu Jung-Lee, gaat over de raadselachtige verdwijning van een aantal jonge Japanners in de jaren zeventig en tachtig. Zij bleken ontvoerd te zijn door Noord-Korea, en ingezet om Japanse taallessen te geven aan Noord-Koreaanse spionnen. Het groeide uit tot een gevoelige kwestie tussen Japan en Noord-Korea. In de tweede aflevering van Groeten uit De Balie: vijf vragen aan Melissa Kyu-Jung Lee.

  • Waarom moet iedereen tijdens het IDFA uw film gaan zien?'Een kind of familielid verliezen is iets universeels, je hoeft niet Japans of Koreaans te zijn om te begrijpen hoe dat is. Dat is de emotionele kern van het verhaal. Het gaat natuurlijk ook over iets groters, namelijk de relatie tussen Japan en Noord -Korea, en over internationale spionage. Maar in de kern gaat het over gezinnen die hun kinderen verloren - heel plotseling en onder bizarre omstandigheden. Het is één van de meest fascinerende verhalen die ooit zult tegenkomen, dat kan ik je beloven.'
  • Wat wilt u per se gaan zien op het IDFA, of wat is het mooiste dat u al gezien heeft?'O, dat zijn er zo veel. The Real Dirt on Farmer John en The Refugee All-Stars wil ik in elk geval graag zien. Die laatste film heeft steun gekregen van het Sundance Institute, net als mijn film. Ik wil graag zien welke andere films Sundance ondersteunt. En The Real Dirt on Farmer John heeft dezelfde distributeur als ik, daarom wil ik die zien. Bovendien lijken ze heel interessant. Eentje die ik al gezien heb en kan aanbevelen, is Grizzly Man . Dat is een verbijsterende film. De regisseur had beschikking over heel veel videomateriaal van de hoofdpersoon, Timothy Treadwell - wat een goudmijn.'
  • Wie zijn uw helden of voorbeelden?'Kim Longinotto is één van mijn favoriete documentairemakers. Ik hou van haar observerende stijl, die nooit opdringerig is . Ze heeft altijd ongelooflijk veel toegang tot haar personages. Ze zijn dramatisch en ontroerend zonder sensatiebelust te zijn. Ik geniet ook altijd erg van Michael Moore's films. Ze zijn heel amusant. Het laat zien wat je met documentaires kunt doen, dat ze niet saai en droog hoeven te zijn. Hij is een inspirerende figuur. Wat ik een heel goede film vond was Tu as crié: Let me go van Anne Claire Poirier. Het is een heel persoonlijke documentaire over haar dochter, die aan heroïne verslaafd was en vermoord is. Het is een poëtische film . Het is volgens mij moeilijk om een geslaagde persoonlijke documentaire te maken, omdat ze al snel te narcistisch worden, maar zij doet het heel mooi, heel roerend.'
  • Wat wordt uw volgende project?'Ik heb zeven ideeën die in verschillende stadia van ontwikkeling zitten. Ik wil er nog niet te veel over vertellen voor ik ze maak. De onderwerpen en aanpak worden heel verschillend. Ik wil graag zelf meer camerawerk doen, en een minder geconstrueerde film maken.'
  • Over vijf, tien jaar tijd, maakt u uw films dan voor televisie, de bioscoop of internet?'Goede vraag. Hopelijk alle drie. Het zal interessant zijn om te zien of het verspreiden van documentaires via internet een succes zal blijken te zijn . In Australië wordt dat gestimuleerd. Ik heb onlangs een paar documentaires gedownload, legaal, dat bleek heel makkelijk te zijn. Maar het scherm was behoorlijk klein. Ik zie ze toch liever in de bioscoop. Misschien moet je vaker aparte versies voor televisie, bioscoop en internet maken, maar dat lijkt me geen bezwaar.'