In La leyenda del tiempo van Isaki Lacuesta (1975), deelnemer aan de VPRO Tiger Award-competitie, worden twee verhalen verteld: van de 13-jarige zigeunerjongen Isra en van de Japanse Makiko. De verhalen spelen zich af op het Spaanse eiland San Fernando. Isra is na de dood van zijn vader gestopt met zingen, Makiko wil juist leren zingen - ze is naar het eiland gekomen omdat haar grote idool, flamencozanger Camarón de la Isla, daar vandaan kwam. Ze wil net zo leren zingen als hij. Bijzonder is dat de hoofdpersonen geen acteurs zijn: ze spelen zichzelf.

IDEE
'Ik was op vakantie toen ik op San Fernando belandde. Ik had niet een film in gedachten, maar ik kwam daar veel mensen tegen die ik interessant vond. En ik vond het landschap heel mooi. Zo ontstond het idee om daar een film te maken. Er was geen scenario, de film is tijdens de opnamen en tijdens het monteren ontstaan. Het is een combinatie geworden van dingen die ik van tevoren bedacht had, en dingen die spontaan gebeurden toen de camera liep. We ontdekten het verhaal gaandeweg. Ik had bedacht dat ik een jongetje wilde die veel zong, maar niet meer nadat hij de baard in de keel had gekregen; maar het verhaal van Isra bleek nog beter te zijn. En ik wilde een Japanse flamencostudente. Het verhaal van Makiko is in het echt niet precies zoals het in de film zit, maar het lijkt er wel erg op.'

CAMARÓN
'De film is genoemd naar een lied van Camarón, die het weer had geleend van het toneelstuk van Federico García Lorca. Het lied is gebaseerd op een fragment uit dat toneelstuk. De gelijknamige plaat van Camarón is zo ongeveer de Sergeant Pepper van de flamenco. Het was de eerste plaat die flamenco mengde met rock-'n-roll. De zigeuners die fan van hem waren, vonden het vreselijk, hij werd echt verketterd. Nu is het de belangrijkste plaat in de geschiedenis van de flamenco, en zijn populairste. Ik vond de titel passend voor de film omdat het ook een mengeling van twee genres is, documentaire en fictie. En het verstrijken van de tijd is ook belangrijk in de film. We zien beide hoofdpersonen in een periode dat er een grote verandering in hun leven plaatsvindt. Ook daarom was La leyenda del tiempo toepasselijk.'

VOORBEELDEN
'Oei, ik kan wel 2000 namen noemen. Toen ik opgroeide, vond ik Hitchcock heel goed, en Monty Python - nog steeds, trouwens. Waarom? Omdat ze de besten zijn. Ik heb een theorie dat alle filmmakers die Jan heten, goed zijn. Ga maar na: Jean Vigo, Jean-Luc Godard, Jean Renoir, John Ford, John Huston. Verder... Chris Marker vind ik heel goed, Philippe Garrel ook. Oja, nog een Jan : Johan van der Keuken! Hij is echt een idool van mij. Zijn opvatting over het onderscheid tussen documentaires en speelfilms vind ik heel bruikbaar, de begrippen 'a-priori' en 'impromptu' die hij hanteert. Je ziet hem altijd terug in zijn films. Je ziet er ook aan af dat hij een goed mens is.'

AMBITIES
'Ik heb een paar projecten gepland, een fictiefilm en een documentaire. Films die vijf euro kosten, andere die zes miljoen kosten. Die van zes miljoen euro zou ik graag willen maken - maar zonder te vergeten hoe je eentje van vijf euro maakt. Werner Herzog is een groot voorbeeld voor mij; hij maakt zowel documentaires als speelfilms, en is goed in beide.'

FILMEN IN SPANJE
'Het is vrij lastig films gefinancierd te krijgen, maar dat is eigenlijk niet het grootste probleem in Spanje. Het probleem is vooral de filmcultuur. Er heerst een enorme zelfvoldaanheid. In de pers en in de filmwereld denkt iedereen dat Spanje heel goede films voortbrengt. Maar dat beeld is vals. In feite is Spanje een Derde Wereld-land als het om cinema gaat; de films zijn ouderwets, conventioneel. We moeten veel kritischer op onszelf worden. Maar de meeste mensen zien het probleem niet. Ze vragen zich af waarom er geen Spaanse films te zien zijn in Cannes, of in de competitie van Venetië. Maar je hoeft maar naar de films te kijken om te zien waarom dat zo is.'

Te zien tijdens het IFFR:
Vrijdag 27 januari, 21:45 uur, Pathé 5
Zaterdag 28 januari, 13:15 uur, Pathé 5
Maandag 30 januari, 15:45 uur, Pathé 4
Zaterdag 4 februari, 22 :00 uur, Pathé 3