IDEE
'Het begon als een korte film. Dat was het stuk waarin de twee
jongens naar de flat van Lucas' vader gaan en lijm snuiven; het duurde twintig
minuten. Toen besloot ik het uit te breiden tot een portret van een gezin. Ik
wilde een tienerfilm maken, maar dan eentje die anders was dan alle films over
tieners die ik kende. Geen van die films liet zien hoe mijn tienertijd was. Ik
wilde een film maken die rauwer aanvoelde, die meer op mijn adolescentie leek.
Ze laten vaak een Hollywood-idee van tieners zien, met een geïdealiseerd
romantisch verhaaltje. Ik wilde een beetje een vieze film maken. En de angsten
en spanningen laten zien die je als tiener hebt. Het andere idee was om een
portret te maken van dat plaatsje, in Patagonië, waar ik zelf ben opgegroeid.'
IMPROVISATIE
'Alles is geïmproviseerd. Ik heb van tevoren een treatment
geschreven, van daaruit hebben we met de acteurs een workshop gedaan, daar is
alles uit voortgekomen. Veel scènes filmden we zonder te weten wat er ging
gebeuren, dan hadden we alleen het concept van de scène en lieten we ze begaan.
Ik had uiteindelijk zo'n 46 uur materiaal, daar had ik tien films van kunnen
maken. Maar toen ik al dat materiaal bekeek, werd al snel duidelijk welke vorm
het zou moeten krijgen.'
IDOLEN
'Dat is een lijst van honderden namen
. Een film die grote indruk op mij heeft gemaakt, is My Own Private Idaho van
Gus Van Sant. Die had ik ook in gedachten bij het maken van deze film. En John
Cassavetes, vanwege de improvisaties en de manier waarop hij gezinnen
portretteert. De ouders in Glue hebben wel iets weg van Cassavetes-personages.
En Godard, zijn films geven een enorm gevoel van vrijheid, dat je alles kunt
doen. Heel speels. Verder... Wong Kar-Wai, Harmony Korine... De lijst is
eindeloos.'
AMBITIES
'Ik kan alleen maar van dag tot dag denken. Ik
ben bezig met een andere film, Unmade Beds, want ik wil graag films blijven
maken, kleine films, met kleine crews, vooral met vrienden blijven werken. Ik
heb geen behoefte om met grote sterren te werken. Ik denk verder niet te veel na
over mijn carrière.'
FILMEN IN ARGENTINIË
'Ik weet niet zo veel van
de filmindustrie. Ik woon al tien jaar in het buitenland, eerst in Barcelona en
nu Londen. Ik ken meer mensen in Engeland dan in Argentinië. Veel mensen van
mijn generatie zijn net als ik het land uit gegaan in 2001, tijdens de
economische crisis. Die crisis dwingt je wel tot creativiteit. Een verschil met
filmmakers uit landen als Engeland en Spanje is dat je vaak ziet dat zij zitten
te wachten tot ze genoeg geld hebben om een film te maken, terwijl Argentijnen
de films maar gewoon gaan maken, met weinig geld, op wat voor manier dan ook.
Dat zie je ook in het theater en de beeldende kunst. Als er toch geen werk te
vinden is, kun je net zo goed iets leuks gaan doen.'
Te zien tijdens het
IFFR:
Donderdag 2 februari, 21:45 uur, Pathé 5
Vrijdag 3 februari, 13:
15, Pathé 5
Zaterdag 4 februari, 16:15, Pathé 3