Drie Poolse filmstudenten maakten samen de Tiger Award-kandidaat Ode to Joy. Anna Kazejak-Dawid (1979), Jan Komasa (1981) en Maciej Migas (1976) regisseerden elk één deel van de film, waarin de gedesillusioneerde hoofdpersonen om verschillende redenen besluiten Polen te verlaten en hun heil te zoeken in Londen.

IDEE
Anna Kazejak-Dawid: 'Het begon twee jaar geleden, toen we het tweede jaar van de filmacademie hadden afgerond. In de laatste twee jaar heb je veel minder te doen, en omdat we niet maar wat wilden afwachten en onze tijd verspillen, besloten we samen een film te maken. We hebben een tijd lang nagedacht over een thema dat elk van ons bezig hield en kwamen uit op iets dat ons erg stoort, namelijk dat veel mensen van onze leeftijd naar het buitenland gaan om werk te zoeken. In Polen kunnen ze geen bevredigend werk vinden. Veel vrienden van ons zijn daarom naar het buitenland gegaan.'
Jan Komasa: 'We hebben het scenario toen ingestuurd voor een wedstrijd - de winnaar mocht zijn idee realiseren, dus de film maken. Die wedstrijd hebben we gewonnen.'

LONDEN
Komasa: 'Londen staat symbool voor de exodus.
Maciej Migas: ' Het had ook Amsterdam of Parijs kunnen zijn.'
Komasa: 'Het was de populairste plek, maar omdat er zo veel Polen naartoe zijn gegaan, is er nauwelijks plek meer voor wie er nu nog heen wil.'
Kazejak-Dawid: 'Veel mensen gingen naar Londen omdat daar veel werk te vinden is. En het betaalt goed , beter dan in Polen in elk geval.'
Komasa: 'Als schoonmaakster in Londen verdien je meer dan als professor in Polen.'

VOORBEELDEN
Kazejak- Dawid: 'Ik hou erg van het werk van Ken Loach en natuurlijk Krzysztof Kieslowski . Dat zijn mijn grote voorbeelden. Ik vind hun films erg geloofwaardig, ze gaan over echte mensen, echte verhalen.
Migas: 'Er zijn veel regisseurs die ik bewonder, dat gaat van Spielberg tot Ken Loach. De voornaamste inspiratiebron bij deze film was de morele, geëngageerde Poolse cinema van mensen als Krzysztof Kieslowski, Feliks Falk en Agnieszka Holland.'
Komasa: 'Het werk van de Dardenne-broers heeft mij erg beïnvloed bij het maken van deze film. Vanwege de manier waarop ze de hele film lang heel dicht op de huid van de hoofdpersoon blijven, waardoor je als kijker bijna hetzelfde meemaakt als de hoofdpersoon. Wij wilden de kijkers even sterk betrekken bij de hoofdpersonen.'

AMBITIES
Migas: 'Ik wil graag nog een film maken. Dat is in Polen altijd maar afwachten.'
Komasa: 'Een half jaar geleden hadden we niet eens verwacht dat we hier zouden zijn. Misschien maken we opnieuw samen een film, maar we hebben ook los van elkaar allerlei plannen. Eerst moeten we nog afstuderen.'
Kazejak-Dawid: ' We zouden met deze film kunnen afstuderen, maar er is nog een budget voor korte films. Dat wil ik gebruiken om een korte film te maken, in juni is dat. Daarna ga ik aan mijn volgende scenario werken. Verdere plannen heb ik niet, ik leef van dag tot dag.'

FILMEN IN POLEN
Kazejak-Dawid: 'Het is niet zo slecht, op het moment. Twee jaar geleden was het nog dramatisch. Er was geen geld voor wat dan ook. Alleen oude, bekende regisseurs kregen de kans films te maken. Er is nu wat meer ruimte voor beginnende filmmakers, meer geld.'
Komasa: 'Er is veel veranderd in de Poolse politiek. Er is nu een rechtse regering, die cultuur belangrijk vindt - dat zeggen ze tenminste.'
Kazejak- Dawid: 'We hebben sinds kort een instituut voor de Poolse film. We hopen dat dat vooral jonge filmmakers zal stimuleren.'
Migas: 'Het valt niet mee om toegelaten te worden tot de filmacademie. En als je eenmaal het toelatingsexamen hebt gehaald, besef je dat je nog een lange weg te gaan hebt. Je staat dan nog maar op de onderste tree van de ladder, en je moet heel wat hoger klimmen om een film te kunnen maken.'
Komasa: 'Onze docenten hebben ons gewaarschuwd dat we een moeilijk beroep hebben gekozen, dat voor vijfennegentig procent uit afzien zal bestaan, en - misschien - vijf procent voldoening.'

Te zien tijdens het IFFR:
Maandag 30 januari, 13:00 uur, Pathé 4
Zaterdag 4 februari, 19:30 uur, Pathé 3