Idee?
Wakagi: ‘Ik wist op mijn twaalfde dat ik
fotograaf wilde worden. En ik begon met het fotograferen van mijn opa, omdat ie
bij ons in huis woonde. Daar ben ik mee doorgegaan tot mijn opa overleed. Hij
was toen 94 en ik was een jaar of 32.
Ik ben inmiddels professioneel
fotograaf, en ik maak reclamefoto’s en foto’s van beroemde mensen. Tijdens dat
werk kom ik vaak in contact met producers en een van hen vroeg mij of ik wist of
iemand een script had geschreven, want hij was op zoek naar een nieuw project.
Vlak voor de dood van mijn opa was ik begonnen met het schrijven van een script
over hem, dus ik wist wel iemand.
Ik had een sterke band met mijn opa,
want hij was mijn beste model. De meeste grote fotografen maken foto’s van
familie of vrienden. Ik heb nog even in Amerika gestudeerd, maar ik had daar
geen echte vrienden en keerde terug naar Japan. En mijn opa.'
Vrienden…
‘De geestelijk iets achtergebleven vrienden van Nobu in
de film zijn mijn vrienden van vroeger. Ik wilde ze graag in de film hebben,
want hun interesseert het niets dat ik een beroemde fotograaf ben, of dat in
Amerika heb gestudeerd. Ik wilde ze in de film, omdat ik wilde laten zien wat ze
doen, hoe ze hun dagen vullen. Ik had daar een mooi script over geschreven,
maar ze kunnen helemaal niet lezen, dus dat script kon weer overboord. Nu ben ik
ze maar gevolgd als een soort documentairemaker. Ik heb ze voorgesteld aan de
acteur die Nobu speelt en ze bellen hem nog steeds, omdat ze denken dat hij echt
Nobu is en echt hun vriend is.’
Idolen?
‘Ik
hou van een heleboel regisseurs. Jim Jarmusch, Fellini, Pasolini, Werner Herzog
, Harmony Korine. Waarom? Omdat die allemaal werkten op het breukvlak van
werkelijkheid en fantasie.’
Ambities?
‘Geld
verdienen met mijn films is niet belangrijk, dat geld verdien ik al met mijn
fotografie-werk. Ik wil onafhankelijke, persoonlijke films blijven maken. Waar
ik zelf het script voor schrijf. Mijn volgende film wordt er weer een met mijn
twee vrienden uit de eerste film. Een soort road movie. Over het geld voor die
film maak ik me geen zorgen, als het me maar lukt de jongens een beetje te
regisseren.'
Filmen in Japan?
‘Het probleem
van films maken in Japan is de taal. Je zal altijd met ondertitels moeten werken
als je wilt dat mensen buiten Japan je film gaan zien. Maar dat probleem hebben
wel meer landen. Het grootste probleem is dat ik als onafhankelijke filmmaker
met kleine budgetten zal moeten werken. Daar hou ik dan ook rekening mee. In
mijn films geen verre reizen of special effects. Ik blijf lekker thuis.’
Waltz in Starlight wordt vertoond op:
Zaterdag 26 januari, 19:15
uur Pathé 5
Zondag 27 januari, 10:30 uur Pathé 5
Dinsdag 29 januari
, 13:00 uur Pathé 4
Zaterdag 2 februari, 10:30 uur Pathé 5
De professionele fotograaf Nobu keert terug uit Tokyo naar geboortedorp op het platteland, waar hij de dagen doorbrengt met zijn twee – geestelijk achtergebleven – vrienden, en met zijn kibbelende opa, die bij zijn ouders in huis woont. Dit uit het leven gegrepen verhaal is ook letterlijk uit het leven gegrepen van de maker, de professionele fotograaf Shingo Wakagi.