Caroline Kamya, filmmaakster uit Oeganda, werd met zes andere Afrikaanse regisseurs door het IFFR naar China gestuurd om daar binnen twee weken een film op te nemen.

Het ‘Raiding Africa’-project – een reactie op de steeds sterkere aanwezigheid van Chinezen in Afrika – is een vervolg op het vorig jaar gepresenteerde ‘ Forget Africa’, waarvoor festivalprogrammeur Gertjan Zuilhof verschillende filmmakers opdracht gaf een film te maken in Afrika, en op zoek ging naar Afrikaans talent. Kamya ging naar Songzhuang en maakte daar de korte film Fire Fly, die in première gaat op het festival.

Hoe bereid je je voor op zo’n project?
‘Ik twijfelde geen moment om mee te doen – ik hou van het onverwachte en onbekende. Omdat ik nooit in China was geweest, leek het me beter om mijn idee voor de film pas daar te ontwikkelen. Van tevoren had ik immers geen referentiekader. Ik wist wel dat ik in die korte tijd beter kon proberen een goede, korte film te maken, dan een onaffe of slecht uitgewerkte lange film. En ik wist dat ik met oudere mensen en kinderen wilde werken. ‘

Hoe ging het in zijn werk?
‘Eerst heb ik een paar dagen rondgereisd om de locaties, geluiden en geuren goed in me op te nemen. De acteurs voor mijn film, een 9-jarige jongen en zijn zus, vond ik op een markt waar ze hun ouders aan het helpen waren. Ik wilde geen toeristisch beeld van China laten zien, maar een klein, intiem, lokaal verhaal vertellen. Ik heb de kinderen eerst een dagje laten wennen aan ons en de camera, en daarna zijn we met de echte opnamen begonnen.’

Was het lastig om te werken in een land met een onbekende taal en cultuur?
‘Het fijne van filmmaker zijn is dat taal en cultuur geen barrières vormen. Ik ben er sowieso van overtuigd dat we meer met elkaar gemeen hebben dan we van elkaar verschillen. Het enige frustrerende was dat het leek alsof mijn tolk de baas was op de filmset, in plaats van ikzelf – iedereen keek steeds naar haar in afwachting van instructies. Daar werd ik ongeduldig van, maar we vonden snel een oplossing.’

Bent u tevreden over hoe het heeft uitgepakt?
‘Zeker, er waren veel plezierige verrassingen en de film ziet er beter uit dan ik had verwacht. Het voelt geweldig om aan dit project mee te hebben gedaan. Het verbreedt de definitie van ‘Afrikaanse cinema’: we zijn gewoon filmmakers, en that’s it. Dat we toevallig uit Afrika komen, betekent niet dat we niet overal films kunnen maken.’