Een aquarium gevuld met personages

In La vida de los peces neemt een reisjournalist, Andrés ( Santiago Cabrera), na tien jaar niet in Chili te zijn geweest, opnieuw afscheid – dit keer van oude vrienden op het verjaardagsfeest waar hij vlak voor zijn vertrek belandt. Maar het gedag zeggen valt zwaarder dan hij dacht, vooral wanneer hij ook zijn oude liefde Beatriz ( Blanca Levin) weer op het feest tegenkomt.

Net als zijn vorige film En la cama (2005) speelt La vida de los peces zich af op één plek tijdens één nacht. Het verhaal verloopt in real-time – we belanden als kijker midden in het feest en volgen Andrés twee uur lang.

Cinema.nl sprak voorafgaand aan de première met Bize. Aanstaande donderdag is een langere versie van het interview te zien in CinemaTV.

Hoe persoonlijk is het verhaal van La vida de los peces voor u?
Heel erg persoonlijk – niet in de zin dat het autobiografisch is, maar dat het verhaal dicht bij me staat. Ik wilde een verhaal vertellen over wat er zou gebeuren wanneer twee ex-geliefden een tweede kans krijgen. Ik wilde dieper en emotioneler gaan. En dit verhaal is erg herkenbaar voor mij.

Heeft u niet zelf zoiets meegemaakt?
Nee, niet precies zo’n zelfde situatie: ik had niet zo’n feest (lacht). Maar ik stelde me voor wat er zou gebeuren als mensen elkaar na tien jaar weer ontmoeten. Ik ben gewoon geïnteresseerd in het maken van films over liefdeskoppels.

Santiago Cabrera, die de hoofdrol speelt, is een acteur die in Amerikaanse televisieseries heeft gespeeld. Hoe was het om met hem te werken?
Ik had eerst mijn twijfels over zijn accent, maar je hoorde gelukkig niet dat hij tegenwoordig in Amerika woont. Ik had een hele goede acteur nodig, omdat deze de hele film moet dragen. Hij zit namelijk in alle shots. En Santiago was geweldig.

Wat voor extra’s bracht hij als Andrés?
We hebben veel gepraat en veel gerepeteerd voordat we gingen draaien. Ik had een idee over Andrés, maar Santiago was perfect in het aanvullen van het personage. De dialogen in de film zijn belangrijk, maar de stiltes nog belangrijker. En Santiago bracht de stiltes perfect.

En u heeft eerder met Blanca Levin gewerkt. Waarom heeft u weer voor haar gekozen?
Dit is inderdaad de derde film met Blanca. Ik had een sterke actrice nodig en ik wist dat Blanca Beatriz goed kon neerzetten. Bovendien waren Santiago en Blanca perfect samen.

Zou u haar uw muze noemen?
Nou, ze acteert in ieder geval als mijn muze. We hebben, toen ik nog een filmstudent was, twee korte films geschoten. Daarna deden we Sábado (2003), toen En la cama en nu La vida de los peces. Ze is een briljante actrice, en erg professioneel, en daarom heb ik het script van La vida de los peces geschreven met haar in gedachten…

…Dus ze is wel uw muze.
(lacht) Ja, waarschijnlijk wel...

Waar slaat de titel – La vida de los peces, The Life of Fish – eigenlijk op?
Een belangrijke scene in de film speelt zich af bij een aquarium. Het feest vindt plaats tijdens één avond in één ruimte, en het aquarium is een metafoor voor het feest: een gesloten ruimte gevuld met personages.

Waarom speelt het verhaal zich af in één huis?
Voor mij is de ontmoeting tussen Andrés en Blanca het belangrijkste moment van de film. La vida de los peces had ook kunnen starten met toen Andrés nog in Duitsland woonde, of wanneer hij op het feest aankomt, maar de film begint nu waar andere films eindigen: bij het afscheid. Ik wilde alle onnodige elementen weglaten en me echt focussen op wat er gebeurt tussen de twee exen die een tweede kans krijgen.

Het verhaal voelt erg intiem aan door de vele close-ups. Is dat bewust?
Ik wil het publiek laten voelen alsof zij ook op dat feest zijn met de personages, of in ieder geval het feest meemaken door de ogen van de karakters. Daarom heb ik veel close-ups geschoten. We hebben de hele film ook chronologisch gefilmd, dus de eerste scène op de eerste dag van draaien, en het einde op de laatste dag. Dat hielp bij het opwekken van de juiste emoties bij de acteurs.