Daags na de wereldpremière van Salmon Fishing in the Yemen, september jl. in Toronto, kwam hoofdrolspeler Ewan McGregor aan journalisten vertellen over de film.

Salmon Fishing in the Yemen is een prettig niemendalletje, gebaseerd op de gelijknamige politieke satire van schrijver Paul Torday. Over de wereldvreemde visexpert Alfred ( Ewan McGregor), die de fraaie consulente Harriet ( Emily Blunt) mag helpen bij de onmogelijke opgave het zalmvissen te introduceren in Jemen. In handen van de Zweedse regisseur Lasse Hallström ( Chocolat, Cider House Rules) bleef van de politieke satire niet veel over, maar met het romantische komediegedeelte wist hij wel raad.



Visexpert Alfred spreekt met een Schots accent, maakt dat nog uit voor u, als Schot?
Ewan McGregor: ‘Alfred spreekt wel een soort Schots, maar dat is geen bestaand accent. Ik heb het zelf verzonnen en het lijkt een beetje op hoe ze in Edinburgh praten als ze deftig willen overkomen. Het gebeurt trouwens niet vaak dat ik in mijn eigen Schotse accent kan spelen. Maar als het kan – zoals bijvoorbeeld in mijn films met David Mackenzie, Young Adam en Perfect Sense – dan voegt dat voor mij wel iets toe. Omdat het mijn eigen stem is, voel ik me kwetsbaarder. Ik heb dan minder het idee dat ik een rol speel.’

In de film bijt Harriet Alfred toe dat hij lijdt aan Asperger. Zag u hem ook zo?
‘Harriet is boos als ze dat zegt. We hebben het daar nog wel even over gehad, want we wilden niemand beledigen. Maar ik heb hem nooit als iemand met Asperger gespeeld. Dat kon ook niet, want anders had hij niet kunnen veranderen.'

Hoe was het werken met Lasse Hallström?
‘Lasse is een heel rare vent. Ik belde hem de hele tijd met vragen over mijn personage, en hij hield alles af. Dat komt wel op de set, zei hij dan. Het leek wel alsof het hem allemaal niet interesseerde. En ook op de set: heel relaxt. Hij gedraagt zich daar vaak als een clown. Doet dan net alsof hij struikelt. En toch houdt hij alles verdomd goed in de gaten. Ik denk dat hij zich zo raar gedraagt, omdat hij wil dat iedereen zich even los en ontspannen gedraagt als hij. In de hoop dat dan de juiste sfeer ontstaat voor vrijheid en verrassingen.’