Wie dacht Iran te kennen van de televisie moet toch echt naar SOS à Téhéran kijken. Vijf maanden was de maakster aanwezig in overheidsinstellingen waar nog nooit iemand gefilmd had. En wist zo een voor de doorsnee westerling nog onbekend Iran vast te leggen.

In haar openingswoord sprak IDFA-directeur Ally Derks over de in haar ogen belangrijkste opdracht van documentaire-makers: de werkelijkheid in beeld brengen. De kijker informeren op een manier waar de reguliere verslaggeving op televisie niet toe in staat is. Los van de waan van de dag en zonder vooroordeel . Als dat de enige opdracht zou zijn, en we kunstzinnigheid, spanningsopbouw en technische aspecten buiten beschouwing kunnen laten, is de Frans/Iraanse documentaire SOS à Téhéran een zeer geslaagde film.

Maar liefst vijf maanden was maakster Sou Abadi met haar kleine filmploeg aanwezig in overheidsinstellingen in Teheran waar zelfs de Iraanse televisie nog nooit gefilmd had. Het levert unieke beelden op. Vrouwen die hun mannen ervan langsgeven tijdens huwelijkstherapie, jonge meiden die zelf willen bepalen naar welke muziek ze luisteren, ongetrouwde mannen die schaapachtig toekijken hoe het bemiddelingsbureau voor hun een geschikte bruid zoekt.

Net als in de Iran-films van Kim Longinotto verbaas je je als westerling over de openheid en de moderne opvattingen van de meeste Iraniërs die in beeld komen. Zo kennen we Iran toch niet van de televisie?

Vergeet niet dat deze films zich allemaal afspelen in Teheran, de meest westerse stad van Iran, waar de roep om emancipatie en vrijheid van meningsuiting het hardst is. En waar de geestelijke problemen van de mensen juist om die reden het grootst zijn. Want wat als de behoefte aan meer vrijheid en gelijkheid steeds groter wordt en de staat daar geen gehoor aan geeft?

In SOS à Téhéran wordt getoond waar de mensen die geestelijk klem zijn komen te zitten terecht kunnen. Er werd gefilmd bij een telefonische hulplijn voor mensen met psychische problemen, bij een charitatieve instelling voor de armen, bij verplichte seks-educatie voor paren die willen trouwen, bij groepssessies voor stellen met huwelijksproblemen en bij een streng -islamitisch huwelijksbemiddelingsbureau.

De soms grappige, soms intrieste scènes vormen een onthullend portret van het moderne Iran. Dat het geheel wat rommelig doorelkaar gesneden is, weinig verrassend gefilmd is en afentoe in herhalingen valt, nemen we daarbij op de koop toe.

SOS à Téhéran - Sou Abadi
Frankrijk, Iran 2001, 84 min.

28-11-2001, 11:30 , City 7
2-12-2001, 12:00, City 7 (publieksweekend)