De Indiase Nisha is een elfjarig meisje dat HIV-positief is. Zelf weet ze dat niet, want haar moeder durfde het haar nog niet te vertellen. In Duco Tellegens soms pijnlijk aangrijpende documentaire Nisha krijgt ze eindelijk de waarheid te horen.

De korte documentaire Nisha opent met een mooie visuele vondst. Vaag-gele vlekjes tegen een zwarte achtergrond, die sterren lijken tot de camera scherp stelt. Dan zie je dat het de lichten zijn van honderden tegen elkaar gepakte huizen in een Indiase achterbuurt. Enkel begeleid door krekels en de stille dreun van de stad werkt het beeld traag en dromerig. De film kent meer van zulke mijmermomenten en vertaalt zo iets van de ernstige gedachten die de elfjarige Nisha heeft, terwijl ze gelaten met haar poppen speelt of naar de maan staart.

Want al gauw wordt duidelijk dat Nisha met zware vragen zit waar niemand antwoord op durft te geven. Het kind weet dat ze een ernstige ziekte heeft, maar niet welke. In het ziekenhuis praten de artsen in het Engels, en letterlijk over haar hoofd heen. De film windt er geen doekjes om dat Nisha HIV-positief is , en maakt zo voelbaar hoezeer aids in India nog steeds in de taboesfeer verkeert.

Nisha's moeder, zelf besmet door haar inmiddels overleden man, wil haar kind graag de waarheid vertellen maar kan het niet opbrengen. Maker Duco Tellegen laat met enkele scènes subtiel zien hoe de onuitgesproken vragen en antwoorden een wig dreigen te drijven tussen de twee. Zo staat moeders gezicht bijzonder zorgelijk terwijl Nisha een ongecompliceerd dansje voor haar opvoert.

De film werkt dan ook voorzichtig toe naar het moment dat Nisha eindelijk te horen krijgt wat er met haar aan de hand is. Mogelijk gaat Tellegen te ver wanneer hij gewoon door blijft filmen bij dat bijzondere, maar ook pijnlijke gesprek. Wat heeft een camera te zoeken bij dit breekbare samenzijn van ouder en kind? Maar wie voortdurend zulke ethische bezwaren heeft kan waarschijnlijk geen werkelijk onthullende documentaires maken.

Emotie-TV wordt Nisha evenwel nergens, dankzij de ingetogen stijl. Geen effect- versterkende muziek en een strakke, sobere cameravoering. De film ademt daardoor een voor dit onderwerp ongebruikelijke rust, en het is dezelfde rust die je vindt in Nisha's houding, haar gezicht en ogen. Een al te volwassen kalmte, die waarschijnlijk heel wat verdriet en onbegrip verbergt. Zouden Nisha's tranen in de montage gesneuveld zijn?

Nisha - Duco Tellegen
Nederland 2001, 31 min.

28-11-2001, 21:00, City 7
29-11-2001, 19:00, City 5
30-11-2001, 14:15, City 6