De Iraanse regisseur Majid Majidi heeft met Baran een oprechte film gemaakt over de vaak erbarmelijke omstandigheden van Afghaanse vluchtelingen in Iran. Dit aan de hand van de onmogelijke relatie tussen een naïeve Iraniër en een jong Afghaans meisje. Een politieke film is het niet, zoals Majidi in een interview benadrukte. Dat lijkt op dit moment alleen maar zo. Baran wil vooral een film zijn over mensen en over de liefde die elk politiek gekonkel overbodig maakt. Die opvatting komt wel over, maar tegelijkertijd is de stijl van de film te kunstmatig om echt te ontroeren. In sommige opzichten is Baran even kinderlijk als het hoofdpersonage, en komt daarmee wat belegen over. Niettemin een belangrijke film, als het erom gaat een voor ons weinig vertrouwd volk een gezicht te geven.
Baran is een oprechte maar wat kinderlijke film over Afghaanse vluchtelingen in Iran.