Een vervelend realtiedrama en een stijlvolle documentaire kort besproken.

Grande école van Robert Salis
Het is de toekomstige elite van Frankrijk ; op hun eerste dag op de dure universiteit krijgen de jongens en meisjes in Grande école te horen dat ze worden opgeleid om in de toekomst hun werknemers te ontslaan. Voordat het zover is, gaan ze zich in dit vervelende relatiedrama van Robert Salis eerst te buiten aan het citeren van Foucault en Chateaubriand, en het plegen van overspel. Hoofdpersoon Paul gaat een relatie aan met de Noord- Afrikaan Mecir hoewel hij eigenlijk verliefd is op zijn kamergenoot Louis- Arnault, die op zijn beurt echter meer ziet in Pauls vriendinnetje Agnes. De verwarrende situatie wordt er door het eindeloze geleuter niet helderder op.
(David Sneek)

I am the Violin van Paul Cohen
Stijlvol, iets te dweperig portret van Ida Haendel, de Poolse die op 3-jarige leeftijd een viool in haar handen nam en sindsdien nooit meer stopte met spelen. Cohen volgt hoogbejaarde Haendel op tournee, neemt plakboeken met haar door, en duikt in de overvolle kledingkast, waar de galajurken en bontmantels keurig op een rij hangen. Trots toont de diva hoe een decennia oude jurk nog precies om haar heupen valt. Jazeker: vergane glorie kan ook best vrolijk zijn.
(Ronald Ockhuysen)