Karateka Sonny Chiba was de Japanse tegenhanger van de Chinese kung fu-specialist Bruce Lee. Maar waar Lee gracieus en atletisch was, was Chiba rauw en explosief. En nergens werd dat duidelijker getoond dan in de Streetfighter- trilogie.

Het is niet dat Quentin Tarantino het niet geprobeerd heeft. Verwijzingen naar Sonny Chiba zaten al in True Romance, en ook Samuel L. Jacksons donderpreek in Pulp Fiction ('Ezekiel 25:17. The Path of the righteous man...') was ontleend aan een Chiba-personage in de Japanse tv-serie Shadow Warriors. Maar pas toen Tarantino de oude meester fysiek liet opdraven in Kill Bill: Vol. 1 als Hattori Hanzo, maker van samoerai-zwaarden, wilde het westen kennis nemen van het fenomeen Sonny Chiba (volgens Tarantino 'the greatest actor to ever work in martial arts films').

Voor een enkeling was het een hernieuwde kennismaking, want Chiba was in de jaren zeventig bij liefhebbers van de Oosterse vechtfilm bijna even beroemd als zijn Chinese evenknie Bruce Lee. En dat terwijl de twee er zeer uiteenlopende vechtstijlen op na hielden. Lee, gracieus en atletisch; Chiba, rauw en explosief.

Sonny Chiba werd in 1939 geboren als Maeda Sadao, bleek een begenadigd gymnast en leek zich voor de Olympische Spelen te kwalificeren, tot een heupblessure daar een einde aan maakte. Die blessure verhinderde hem echter niet om uit te groeien tot een van de beste karateka's van Japan (voor de kenners: Chiba schopte het tot 4de dan).

In 1960 wordt hij ontdekt door de Toei studio's, het productiebedrijf waarvoor hij uiteindelijk meer dan 125 films zou maken. Zijn artiestennaam wordt Sinichi Chiba, en later, na een reclame voor de Datsun Sunny, Sonny Chiba. Om hem aantrekkelijker te maken voor een westers publiek verzonnen zijn publiciteitsagenten dat hij de liefdesbaby was van een Amerikaanse GI en een Japanse danseres.

Liet kung fu-specialist Lee vooral zien hoe mooi en heroïsch het gevecht kan zijn (een lijn die later werd doorgetrokken in films als Crouching Tiger Hidden Dragon, Hero, en House of the Flying Daggers), karateka Chiba confronteerde de kijker heel direct met de gevolgen van het gevecht: bloed, pijn, en in het uiterste geval, de dood.

Nergens was het bloed roder, het geweld smeriger, en de personages onsympathieker dan in Chiba's Streetfighter-trilogie. In deel 1 van de serie, The Streetfighter (1974), zien we hoe Chiba iemand de tanden uit zijn mond slaat, een verkrachter met zijn blote handen castreert en tenslotte hoe hij iemand het vlees van de keel scheurt .

In de trilogie speelt Chiba antiheld Takuma Tsuguri, een brute kracht die zich aan de hoogste bieder verkoopt om vervolgens met alles en iedereen ruzie te krijgen. In de trailer voor de films klinkt het zo: 'Versla één man en ze noemen je een harde kerel. Versla een heel leger en ze noemen je... The Streetfighter!'

De Streetfighter-trilogie (naast The Streetfighter ook The Return of the Streetfighter en The Streetfighter's Last Revenge) wordt in Nederland uitgebracht op dvd door Total Film. De films worden gepresenteerd in het originele beeldformaat en zijn geproduceerd met digitaal gerestaureerde masters van originele filmnegatieven. Oftewel: de beeldkwaliteit is prima. Helaas staan er afgezien van de trailers geen noemenswaardige extra's op de schijfjes.

Beeldformaat: 2.35:1 (anamorphic widescreen)
Geluidsformaat: Dolby Stereo 2.0
Ondertiteling: Nederlands en Engels
Duur: The Streetfighter (86 min.), Return of the Streetfighter (79 min.), The Streetfighter's Last Revenge (79 min.)
Distributeur: Total Film