Hoewel Jack Nicholson zich steeds meer bewust wordt van zijn leeftijd - ‘Met mijn zonnebril op ben ik Jack Nicholson. Zonder ben ik dik en zeventig’ - gaat hij niet achter de geraniums zitten. Vanaf donderdag draait de komedie The Bucket List in de bioscoop, met Nicholson en Morgan Freeman in de rol van twee terminale patiënten. Samen besluiten ze om voor hun dood alles te doen wat ze altijd al hadden willen doen.

De feiten
Geboren: 22 april 1937, Manhattan, New York , VS, als John Joseph Nicholson

Actief als: acteur, regisseur, scenarioschrijver                     

Eerste film:  The Cry Baby Killer (1958), doorbraak: Easy Rider (1969)

Prijzen oa: Oscar voor beste acteur in 1976 voor One Flew Over the Cuckoo’s Nest, Oscar voor beste bijrol in 1984 voor Terms of Endearment, Oscar voor beste acteur in 1998 voor As Good as It Gets, Saturn Award voor beste acteur in 1988 voor The Witches of Eastwick, meerdere BAFTA Awards; onder andere voor beste bijrol in 1983 voor Reds, beste acteur op het Filmfestival van Cannes in 1974 voor The Last Detail, zeven Golden Globes waaronder voor beste acteur in een komedie of musical in 1990 voor Batman en beste acteur in 2003 voor About Schmidt, Screen Actors Guild Award voor beste acteur in 1998 voor As Good as It Gets, MTV Movie Award voor beste schurk in 2007 voor The Departed.

Beste film
One Flew Over the Cuckoo’s Nest. Dertig jaar en vele rollen later blijft Nicholsons vertolking van de herrieschoppende crimineel Randle Patrick McMurphy het meest memorabele personage dat hij ooit speelde. De rol die Nicholson zijn eerste Oscar opleverde haalt de ultieme rebel in de acteur naar boven. Met uitbundige charme zet hij de boel in de psychiatrische inrichting op stelten. De chemie tussen Nicholson, de patiënten en zijn tegenspelers zorgt voor vele humoristische momenten, waardoor de dramatische wending voor Nicholsons personage des te krachtiger overkomt. Ook zeer de moeite waard: Five Easy Pieces (1970), Easy Rider (1969) en Chinatown (1974).

Slechtste film
Buiten enkele films als Ensign Pulver (1964) en Psych-Out ( 1968) waar hij als beginnend acteur in te zien is, heeft Nicholson maar weinig slechte producties achter zijn naam staan. Zijn meest recente slechte keuze is de komedie Anger Management (2003) met Adam Sandler, waarin Nicholson een psychiater met woede-uitbarstingen speelt. Nicholsons acteerwerk is over the top en biedt niets nieuws. De acteur trekt zijn gezicht in de ene na de andere grimas waardoor hij voortdurend aan eerdere personages als the Joker uit Batman (1989) of Jack Torrance uit The Shining (1980) doet denken. Misschien leuk voor Nicholson zelf maar zeker niet voor de kijker.

Handelsmerk
Staat bekend om zijn brede grijns, karakteristieke wenkbrauwen, Jersey-accent en om zijn eeuwige zonnebril. Is geregeld te zien in films met jeugdvriend Danny DeVito, waaronder in Mars Attacks! (1996) en Hoffa (1992). Vertolkte vaak rebelse, antiautoritaire rollen en speelde hij meer dan eens een boertige charmeur zoals in Terms of Endearment (1983). Een rol waarvoor Nicholson ervaring kon putten uit zijn eigen leven, aangezien de acteur al jaren te boek staat als rokkenjager. Niet voor niets heeft de acteur vijf kinderen van vier verschillende vrouwen.

Jack Nicholson over Jack Nicholson
‘Ik vind het vervelend als ik niet meer de dingen kan doen die ik vroeger wel deed. Ik ben me constant bewust van mijn leeftijd. Het enige wat ik nu nog kan doen is golfen, omdat ik daarbij niet hoef te rennen.’
(The Mirror, 2002)

‘Kijk, ik ben Iers. Ik ben dol op praten! Weet je, ik denk dat als ik op dreef ben, dat ik behoorlijk wat interessants over een aantal onderwerpen te melden heb.’
(Star Interviews, 2001) 

‘Ouderdom – en wat dan nog? Als ik word overreden door een vrachtwagen ben ik meteen dood. Als kanker en alle andere ziektes te genezen waren zou ik me zorgen gaan maken, omdat ik dan wist dat ik op een nare manier dood zou gaan. Iedereen die een bepaalde leeftijd bereikt voelt dat hij zijn krachten verliest. Ik heb net twee films vlak na elkaar gemaakt, en sommige dagen was ik zo moe dat ik wist dat ik niet kon doen wat men van me vroeg. Dat is me nog nooit eerder gebeurd. Ik ben gegaan en heb het werk gedaan, maar toch niet echt. Waarschijnlijk zijn we allemaal bang om oud te worden, om buitengesloten te worden. Dat je denkt: Ben ik nu te oud voor dit gedrag?’
(New York Times, 1974)

‘Ik heb altijd gesjoemeld met de leeftijden van mijn personages . Nu is dat anders. Laten we wel wezen: ik kan niet meer iemand van 35 spelen.’
(Algemeen Dagblad, 2008)

Over waarom hij geen tv-interviews wil doen: ‘ Ik wil niet dat mensen weten hoe ik werkelijk ben. Dat is niet goed voor een acteur. Ze kunnen je in de slaapkamer zetten, je aan en uit zetten, ze vormen een boel misverstanden over hoe zij denken dat jij bent. Weet je, iedereen kan het publiek in een film om de tuin leiden. Het moeilijkst is dat nadat ze je hebben leren kennen, hoe je ze dan weer overtuigt dat jij niet jezelf bent maar Jimmy Hoffa. Of Nathan Jessep in A Few Good Men.’
(Entertainment Weekly, 1993) 

‘Ik ben veel vermakelijker met een groep fans of journalisten om me heen dan dat ik normaal ben. Want waarom zou je dan saai doen? Waarom zou je pedant en saai zijn? Laten we uiteindelijk wat plezier maken. Ik ben liever gezellig en daarmee uit.’
(Newsweek International, 2002)

‘Ik vind het niet fijn om mijn films op tv te zien. Dus ik zie ze niet meer zo vaak als ik er mee klaar ben. Zo nu en dan kijk ik er een, en dan ik walg van mezelf óf ben ik weer eens verliefd op mezelf.’
(Daily Record, 1998)

‘Ik haat advies, tenzij ik het geef.’
(Esquire, 2004)

 ‘Ik ben vreselijk jaloers op mensen die in God geloven.’
(Humo, 2008)