Times Likes Deese gaat over de blues. Niet de blues waarin het grote liefdesverdriet wordt bezongen, maar die waarin de geschiedenis van de Afro-Amerikaan wordt verteld. Documentairemakers Maarten Schmidt en Thomas Doebele hebben een bijzondere film gemaakt over muziek en orale geschiedenis. Van I have a dream tot Barack Obama.

Schmidt en Doebele combineren in hun documentaire verhalen en songs van bluesmuzikanten met archiefmateriaal. Zo wordt de geschiedenis van de zwarte Amerikaan op een non-lineaire wijze verteld. Zowel voice-over als centrale verhaallijn ontbreken, waardoor het geheel een beetje als los zand aan elkaar hangt.

Dit gebrek aan samenhang wordt echter ruim gecompenseerd door de smakelijke vertellingen van aandoenlijke bluesmannen op leeftijd. De slavernij, de strijd om burgerrechten in de jaren zestig, Martin Luther King en zijn droom, het komt allemaal aan bod. Er passeren overigens ook nog enkele jonge rappers de revue. Zij focussen zich in hun raps veel meer op de actualiteit.

De bluesmannen zijn allemaal in armoede opgegroeid en ook op hun oude dag hebben ze het nog niet breed. Ze leven in bouwvallige huizen , spreken slordig Engels, hebben vaak slechte gebitten en zijn armoedig gekleed . Het schijnt ze niet te deren, want ze vinden troost in de blues. Het zijn zelfbewuste mannen die keerpunten in de Amerikaanse geschiedenis hebben meegemaakt.

Neem gitarist en zanger Lee Chester Ulmer. Hij was er bij toen James Meredith zich begin jaren zestig in Oxford inschreef op de Universiteit van Mississippi. Meredith was de eerste zwarte student die dat deed . Hij veroorzaakte hiermee een rel in het conservatieve zuiden van de Verenigde Staten. Meredith werd enorm tegengewerkt door de lokale lokaliteiten. Er braken rassenrellen uit, en Meredith moest uiteindelijk door militairen beschermd worden op de campus.

Maar tijden veranderen. Afro-Amerikanen hebben tegenwoordig dezelfde rechten als blanken. Er woont zelfs een halfzwarte Amerikaan in het Witte Huis. Ondanks de huidige economisch malaise en de eindeloze oorlog in Afghanistan, hebben de bluesmuzikanten in Times Like Deese nog alle vertrouwen in Obama. Zoals muzikant Blind Mississippi Morris Cummings in de film zingt: ‘O Mister Obama, please don’t give up on the dream!’