Spider-Man, met in de hoofdrollen Tobey Maguire en Kirsten Dunst, was in 2002 geliefd bij pers en publiek. De film bracht wereldwijd ruim 800 miljoen dollar op en regisseur Sam Raimi zou later nog twee delen maken, die beide even succesvol waren als het origineel.

En toch is er amper tien jaar later alweer een remake, The Amazing Spider-Man . Voor de hand liggende vraag: waarom nu al? Het even voor de hand liggende antwoord: geld. Sony wilde een ‘reboot’ van de serie met een nieuwe acteur in de rol van Peter Parker, de highschool-nerd die na een spinnenbeet verandert in superheld Spider-Man. Want Maguire is, anders dan zijn babyface doet vermoeden, al 36 jaar oud.

De geheel vernieuwde en verbeterde Spider-Man is de Britse acteur Andrew Garfield, al is die met zijn 28 jaar ook geen jonkie meer. Love interest Kirsten Dunst (30) werd vervangen door Emma Stone (23), en het grootste verschil met het origineel zijn de acteurs . Stone is sterker en grappiger dan Dunst, en Garfield zelfverzekerder dan Maguire. En toch ook kwetsbaarder, want tsjonge, wat moet zijn Peter vaak huilen als hij zijn masker niet op heeft.

Die tranen zijn weliswaar begrijpelijk (ouders weg, oom vermoord, zijn prille liefde voor Gwen onmogelijk ), maar leiden toch af. Ze benadrukken – iets te opvallend – dat deze versie vooral een highschool-drama is. Als je alle actie – die trouwens pas in de tweede helft goed los barst – weg denkt, kijken we vooral naar een eenzame jongeman die zijn plek in de wereld moet vinden en voor het eerst verliefd wordt . Dat zat natuurlijk ook in het origineel (en de comic), maar beduidend minder.

Je kunt ook goed zien dat de techniek de afgelopen tien jaar niet heeft stilgestaan. Het slingeren tussen de wolkenkrabbers van New York wordt spectaculair in beeld gebracht, en meer dan in de 2002-versie speelt de indrukwekkende skyline van New York een hoofdrol.

Verantwoordelijk voor de ‘reboot’ is Marc Webb, de regisseur die in 2009 doorbraak met de geslaagde romantische komedie (500) Days of Summer. In die film laat hij zien dat hij zich wel raad weet met ontluikende liefdes, met The Amazing Spider-Man bewijst hij dat hij ook het actiegenre aankan.

Want als alle plussen en minnen ten opzichte van Raimi’s versie zijn opgeteld komt Webbs versie als beste uit de bus. En alleen dat is al een goede reden, misschien zelfs de enige goede reden, voor een remake.