‘He doesn't care about the law. He doesn't care about proof. He only cares about what's right.’ Jack Reacher, geboren uit de immens populaire boekenreeks van Lee Child, is een klassiek filmpersonage, dat met name in het Hollywood van president Ronald Reagan zeker niet had misstaan. Een einzelgänger, vechtersbaas, en een jukebox vol scherpe oneliners. Denk Dirty Harry, maar dan net wat stijlvoller.

Tot woede van veel fans werd de best betaalde acteur van Hollywood anno 2013 , Tom Cruise,  ingehuurd om de mysterieuze, twee meter lange Reacher gestalte te geven. Gezien zijn beperkte lengte is die onvrede begrijpelijk, maar Cruise overtuigt volledig, zowel in de fraai gechoreografeerde actiescènes als tijdens de vele luchtige, droogkomische momenten (‘You think?’ ‘All the time, you should try it’).

De titelheld verschijnt ten tonele nadat, in een fenomenaal gecomponeerde openingssequentie, een sluipschutter in Pittsburgh vanuit een parkeergarage vijf ogenschijnlijk willekeurige mensen doodschiet. Alle bewijzen leiden maar richting één man: James Barr. De oud-militair zwijgt tijdens het verhoor, en heeft slechts een simpele boodschap voor de rechercheurs: ‘Get Jack Reacher.’

Reacher, een geniale ex-officier van de militaire politie maar inmiddels rondzwervend met niets meer dan een tandenborstel op zak, ziet in eerste instantie weinig in de zaak. Ooit arresteerde hij Barr voor een soortgelijke slachting in Irak, alleen kwam het nooit tot een rechtszaak. Samen met advocate Helen (Rosamund Pike) komt hij echter al snel op het spoor van een sinister complot om Barr erin te luizen.

Kwade genius van dienst is een man genaamd The Zec, overlevende uit de Goelag-archipel met maar één werkend oog en slechts een paar vingers nog aan zijn hand. De rest beet hij er zelf in Siberië af.

Een Europeaan met vet accent is nou niet de meest originele keuze voor een slechterik, maar dat hij gespeeld wordt door de enigmatische Duitse meesterfilmer Werner Herzog, maakt veel goed. Jammer alleen dat hij slechts zelden in beeld verschijnt.

Eveneens zonde is het dat mysterie en spanning in de tweede helft plaatsmaken voor meer rechttoe-rechtaan actie. Wel bijzonder fraai in beeld gebracht door regisseur Christopher McQuarrie (scenarist van The Usual Suspects) overigens, in een verrassend prettig, kalm tempo.

Al met al gedegen pulp, dat er vast en zeker voor gaat zorgen dat we de komende jaren – Child schreef tot op heden maar liefst 17 boeken in zijn serie – nog niet van Jack Reacher af zijn.

Meer over Jack Reacher