Even leek het domein van geesten en herinneringen in de film gekaapt door de jonge Thaise maker Apichatpong Weerasethakul, die in 2010 in Cannes de Gouden Palm won met zijn Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives. Maar schijn bedriegt, laat de Braziliaanse Julia Murat zien in dit loom-melancholieke verhaal over dingen die voorbijgaan.

Het kerkhof is op slot in het rustieke dorpje Jotuomba omdat er sinds 1976 niemand meer stierf. Over de spoorlijn komen geen treinen meer aanrijden. De ooit bloeiende koffieplantages van de Paraíba-vallei zijn stilgevallen, weggeconcurreerd door hogere winsten elders. Elke ochtend brengt de oude Madalena zelfgebakken brood naar het café van de al even oude Antonio en klaagt over z’n waardeloze koffie die ze samen op het bankje buiten opdrinken. Ook de andere bewoners doen wat ze de vorige dag ook al deden. Eten, drinken, praten en luieren. Groundhog Day op valium.

Tot op een dag over de spoorlijn Rita komt aanlopen, een jonge fotografe die zegt dat ze de levens van de bewoners in het avondland wil vastleggen. Argwanend laten ze haar toe, beducht als ze zijn voor alle verandering en onrust. Maar met het verstrijken van de dagen en de weken verandert Rita’s professionele interesse in een liefdevolle betrokkenheid en suggereert de film dat hier misschien iets vreemders aan de hand is dan op het eerste gezicht leek.

Murats debuut is met zo veel gevoel voor detail en zo zelfverzekerd gefilmd dat het een klein wonder is dat de film niet nog meer prijzen won, ook al werd ze in december beloond op het Abu Dhabi Film Festival en kreeg ze speciale vermeldingen in San Sebastian en op het recente Latin American Film Festival in Utrecht.

De intrige in Historias komt nauwelijks aan het oppervlak maar dient zich aan in de stille vanzelfsprekendheid van de dingen. Waarom gebeurt hier elke dag hetzelfde, waarom is dat kerkhof op slot, waarom zijn deze mensen achtergebleven? Verborgen in de Braziliaanse jungle ontdekte Julia Murat een andere wereld, achtergelaten en vergeten toen de tijd en de mensen veel te snel hun spullen pakten om verder te rennen naar het volgende succesverhaal.