Reality – de nieuwe film van de Italiaanse regisseur Matteo Garrone (Gomorra) – gaat over reality-tv, maar is geen frontale aanval op de doorgestoken stompzinnigheid van de shows of het ongezonde voyeurisme van de kijkers. Reality is vooral een psychologisch portret van een man die zo geobsedeerd is door de beloofde '15 minutes of fame' dat hij doldraait.

Luciano is vishandelaar, geliefd in de buurt en op handen gedragen door familie en vrienden. Want Luciano is de geboren entertainer. Vinden zij.

In de fraaie openingsscène van Reality zien we hoe Enzo, de winnaar van de vorige editie van Big Brother, 'droomhuwelijken' afsluit in een protserig paleis . Luciano is er ook. Verkleed als vrouw en met een blauwe pruik op. Schreeuwend als een viswijf stapt hij op Enzo af en begint een onzingesprek. Vrienden en familie liggen in een deuk. Luciano is veel leuker dan Enzo, en dus geven ze hem op voor Big Brother.

Luciano wordt inderdaad uitgenodigd voor de try-outs in de Cinecittà-studio's in Rome (ooit het decor voor de films van grootmeester Fellini), maar dan begint het lange wachten op uitsluitsel. Een onzekere tijd, waarin Luciano langzaam maar zeker zijn verstand verliest.

Garrone – die meeschreef aan het scenario – baseerde het personage van Luciano op zijn zwager, volgens de familie ook een geboren entertainer. Garrone regelde een privé-auditie voor Big Brother en daarop reageerde men toen zo positief dat de zwager dacht dat hij al binnen was. Toen de bevestiging vervolgens op zich liet wachten (en uiteindelijk uitbleef) draaide ook hij dol.

Die persoonlijke link is belangrijk, omdat het zou kunnen verklaren waarom Reality ietwat scherpte mist. Wellicht uit piëteit met zijn nieuwe familie presenteert Garrone Luciano als een groot kind. In de film kijken we naar de wereld van de reality-tv door Luciano's ogen. Met verwondering en hoge verwachtingen. Over het fenomeen zelf komen we niet veel te weten.

Voor de film zitten we dus vooral opgescheept met Luciano. Hij wordt gespeeld door Aniello Arena, die voor maffiamoorden al ruim twintig jaar achter de tralies zit. Speciaal voor de opnamen mocht Arena overdag even de gevangenis uit, om 's avonds weer opgesloten te worden. De oprechte verwondering in de blik van Luciano is dan ook niet gespeeld. Ook acteur Arena keek zijn ogen uit.

Helaas is die blijmoedige domheid van Luciano hoe langer de film duurt steeds moeilijker te verdragen.