Een glimp van een verre planeet. Dat is het eerste beeld dat How to Describe a Cloud de kijker voorschotelt. Een verstild futuristisch landschap dat zo uit Don Lawrence' sciencefiction-/fantasy-strip Storm geplukt zou kunnen zijn.

De film concentreert zich vervolgens op het leven van vj Liling ( Huang Lu), die heen en weer pendelt tussen haar werk in Taipei en haar zieke , blinde moeder (Lu Yi-Ching) in haar geboortedorp. De planeet blijft hangen in het achterhoofd van de kijker, onzichtbaar ver in een sterrenstelsel 600 lichtjaren hier vandaan.

En dat is precies de bedoeling, want regisseur David Verbeek komt er nog verschillende keren op terug. Subtiel verweven in het plotarme verhaal, waarvan de scènes als losse puzzelstukjes een voor een worden aangereikt, zodat langzaam het grotere geheel doorschemert. 'De grootste afstand in het universum is die tussen de geesten van twee mensen,' zegt bioloog Chen ( Wu Pong-Fong), Lilings enige vriend in de miljoenenstad. Over de overbrugging van die afstand, daarover gaat How to Describe a Cloud, de vijfde speelfilm van David Verbeek.

Maar het gaat over meer. Over een blinde moeder die meer 'ziet' dan haar ziende dochter. Over bijgeloof, visioenen versus wetenschap , verschillen tussen generaties en tussen stad en platteland, oud en nieuw. Maar bovenal over verbeeldingskracht. Over wolken kunnen zien als de lucht loodgrijs is.

Verbeek heeft een knappe balans gevonden tussen de componenten die zijn film tot een magisch-realistische trip maken. De nacht is minstens zo aanwezig als de dag, beide baden in een groenblauwe zweem die doet denken aan een onderwaterwereld. Een zacht mechanisch geluid dat op een vervormde ventilator lijkt, levert regelmatig een onbestendige atmosfeer. Maar het mooist is hoe de rails van Lilings trein die tussen hoge flatgebouwen doorglijdt een betoverende transit vormen tussen verschillende werelden.

Ook nu weer draait het werk van Verbeek om dolende zielen, wier onthechte levens zich in parallelle universa lijken af te spelen. Of dat nou de lege gangen zijn van een kil kantoorgebouw ( Beat), een doolhof van wolkenkrabbers ( Shanghai Trance), een club vol host boys die betaalde vriendschap aanbieden (Club Zeus), of de virtuele wereld van Second Life ( R U There). Het grootste verschil met die eerdere films, is dat zijn personages nu minder hermetisch en hopeloos verloren zijn. How to Describe a Cloud raakt, met dank aan haar associatieve opbouw, een gevoeliger snaar en biedt zelfs troost.