Spike Lee is een bevlogen regisseur die met zijn films regelmatig de pijnplekken in onze raciaal en economisch gespannen maatschappij blootlegt. De voorvechter van de Afro-Amerikaanse belangen scoorde met visueel sterke en broeierige meesterwerken als Do the Right Thing en Malcolm X bij zowel critici als publiek, en is altijd zijn eigen weg blijven gaan. In het licht van zijn eerdere werk is Oldboy, een remake van de Koreaanse thriller van Park Chan-wook uit 2003, een wat teleurstellend commercieel uitstapje.

Zelf noemt Lee de film een herinterpretatie. Hij gaf aan de regie te willen doen omdat hij het origineel zo goed vond en graag eens met Josh Brolin wilde werken. Brolin speelt hier Joe Doucett, een onsympathieke en vrouwonvriendelijke dronkaard die op een dag wordt ontvoerd. Twee decennia brengt hij door in een kleine ruimte zonder ramen, waar alleen een televisie hem op de hoogte houdt van de ontwikkelingen in de buitenwereld. Als hij na twintig jaar zonder verklaring weer wordt vrijgelaten, begint hij met een door woede en verdriet aangetaste realiteitszin een obsessieve zoektocht naar de verantwoordelijke voor zijn hel.

Lee bewees met de bankroofthriller Inside Man uit 2006 al dat hij uitstekend uit de voeten kan met mainstreamvermaak en bouwt in Oldboy wederom vakkundig het verhaal op. Het intrigerende mysterie van Joe's gevangenschap wordt langzaam ontrafeld, terwijl de broeierige spanning op de juiste momenten gebroken wordt door brute actiescènes. Het origineel wordt in grote lijnen gevolgd, waarbij de scherpste randjes zijn weg gepolijst.

Hier geen personages die levende octopussen eten of tanden die worden getrokken met een hamer. Expliciete scènes zijn er zeker, en er worden genoeg hoofden door kogels voorzien van ventilatiegaten, maar toch zit je als kijker net wat rustiger in de bioscoopstoel dan bij de Koreaanse versie. De onthulling in de finale, waarbij de motivatie van de boosdoener lichtelijk is aangepast, voelt net als in de oorspronkelijke versie te mager om de martelgang van Joe te rechtvaardigen.

Met wat verwijzingen naar in zijn ogen belangrijke gebeurtenissen (onder meer de inval in Irak, orkaan Katrina en de verkiezing van Barack Obama) geeft Lee de film een update naar deze tijd. Op zijn kenmerkende gebruik van felle, contrasterende kleuren na, is de invloed van de meester verder weinig zichtbaar . Als actiethriller is Oldboy vakkundig gemaakt en vermakelijk genoeg, maar als toevoeging aan het oeuvre van Spike Lee voelt de film overbodig.