In zijn nieuwste film, een gitzwarte komedie vol excessief geweld, toont Ben Wheatley (Kill List) wederom dat hij een meester is van het onverwachte. Hij mengt genres en negeert conventies en brengt een ongepast avontuur dat even grappig als macaber is.

Wheatley werkt voor het eerst met een scenario waar hij niet aan meeschreef. De twee hoofdrolspelers, Alice Lowe en Steve Oram, schreven het verhaal en waren daardoor al zo vertrouwd met de personages dat ze samen een geweldig troosteloze chemie hebben op het scherm.

Hondentherapeut Tina (Lowe) wil haar hardvochtige moeder ontvluchten en besluit met haar  roodbebaarde loservriendje Chris (Oram) in een caravan op vakantie te gaan. De twee zonderlingen trekken door prachtig in nevelen gehulde Britse landschappen en doen daarbij pareltjes aan als Crich Tramway Village en het Keswick potloodmuseum.

De kneuterige trip van de twee losers wordt echter ontsierd door mensen die zich asociaal gedragen in het openbaar, een terugkerend thema van Wheatley, en het duurt niet lang voor Tina en Chris een rits lijken achter zich laten. Eerst per ongeluk, later wat minder per ongeluk. Terwijl ze heftige seks hebben in hun caravan en bekvechten over details binnen de relatie worden hun acties jegens de buitenwereld grotesker. Er ontstaat een eigen universum voor de twee, met bijbehorende logica . Als je iemand doodt laat je ook diens ecologische voetafdruk verdwijnen, en dus is moord goed voor het milieu!

De extreme uitspattingen brengen ze met een kalmte en vanzelfsprekendheid die volslagen absurd is, en daardoor perfect komisch werkt. Wheatley doet er een schepje bovenop door een scène waarin Chris het hoofd van een man bewerkt met een steen, te vergezellen van een rustgevende audiotour voor toeristen. Het misvormde hoopje gezicht dat overblijft staart levenloos naar de twee verliefd kijkende tortelduifjes. Door de knullige, maar ontroerende, romance aan de basis ga je vanzelf meeleven met het koppel, hoe gruwelijk hun daden ook zijn.

Wheatley speelt in Sightseers verder minder extreem met beeld en geluid in de montage dan voorheen . De film is stilistisch wat gladder dan voorganger Kill List, en voelt daardoor als geheel rustiger en meer mainstream, wat een bizar contrast vormt met de inhoud. Wat overblijft is een onvergetelijke roadmovie over een moorddadig duo zoals we dat nog niet kenden.