De Koerdisch-Iraans regisseur Bahman Ghobadi zag zich enkele jaren geleden genoodzaakt zijn thuisland te ontvluchten. Hij zwierf rond over de wereld en raakte in een zware depressie. Rhino Season maakte hij als therapie. Wat het publiek ervan zou vinden, vond hij niet zo belangrijk.

Dat is wel te merken. Alleen al in de opzet: Rhino Season is volgens de regisseur zelf een poëzieverfilming. Uitgangspunt is het werk van de Koerdische dichter Sadegh Karmangar, een vriend van Ghobadi's oom, die dertig jaar lang gevangen zat omdat zijn poëzie te opruiend zou zijn.

Wat is dat, een poëzieverfilming? In het geval van Rhino Season een verhaal dat behoorlijk goed te volgen is, maar wel heel traag en verstild verteld, met veel suggestie en weinig uitleg. En soms ineens een surrealistische scène waarin het schildpadden regent of neushoorns de weg versperren in de Turkse woestijn.

Centraal staan de Koerdische dichter Sahel (Behrouz Vossoughi) en zijn mooie echtgenote ( Monica Bellucci). Het stel wordt tijdens de Islamitische Revolutie in Iran gevangengezet. Wanneer de echtgenote na enkele jaren vrijkomt, krijgt ze ten onrechte te horen dat Sahel dood is, en begint weifelend aan een nieuw bestaan.

Ghobadi, bekend van festivalhits als A Time for Drunken Horses en Turtles Can Fly, verwerkte niet alleen de ervaringen van dichter Karmangar, maar ook die van zichzelf en hoofdrolspeler Vossoughi in de film. Allemaal waren ze slachtoffer van het moderne Iraanse regime, en daarmee is de film dus ook een soort parabel over een complete maatschappij.

Zware kost, al met al. Qua thematiek én aanpak. Ghobadi komt de kijker amper tegemoet. Dat is soms irritant, maar dwingt ook respect af. Ook al begrijp je niet alles, de wanhoop en melancholie die in het project zijn gestopt, komen absoluut over.

En gelukkig is er veel schoonheid. Juist de meest abstracte, surreële scènes zijn vaak schitterend. Met z'n schilderijachtige beelden communiceert Rhino Season een sfeer, een gevoel. Een poëzieverfilming, kortom.

In interviews laat Ghobadi gelukkig weten dat hij de visuele stijl van Rhino Season in toekomstige projecten hoopt te koppelen aan de vlottere, toegankelijkere verhalen van zijn eerdere films. Dat klinkt als een goed idee.