Plaats van handeling is de business class van een intercontinentale vlucht
van Madrid naar Mexico City. Wanneer crew en passagiers vernemen dat er
problemen zijn met het landingsgestel, zetten ze het met de dood in de ogen op
een zuipen en slikken. Telefoontjes met dierbaren lopen over in emotionele
biechten. Met als grande finale een niet te stuiten orgie van geilheid, die
wordt ingeluid door een playbackopvoering van 'I'm so excited' (The Pointer
Sisters) door de drie ultra-gay stewards (
Javier Cámara, Raúl Arévalo en Carlos Areces) aan boord.
De
stuurknuppel is in handen van een gezagvoerder en copiloot wier seksuele
oriëntatie een continue bron vormt van speculatie. De passagierslijst van de
business class bestaat uit een helderziende maagd van middelbare leeftijd (
Lola Dueñas), een society vamp met kapsones (
Cecilia Roth), een beroemd soapacteur met een labiele ex (
Guillermo Toledo), een corrupte zakenman (
José Luis Torrijo) en een Mexicaanse huurmoordenaar (
José María Yazpik). Cameo's zijn er in de proloog voor
Antonio Banderas en
Penélope Cruz als het grondpersoneel dat door hun persoonlijk geluk de bron
vormt van alle ellende.
Achter de vederlichte komedie gaat een
maatschappijkritiek schuil, waarbij 'het volk' verdoofd in de economy class ligt
te slapen terwijl de boel in de 'zakenklasse' naar de ratsmodee gaat. Onder
invloed van de dreigende crash gaan de maskers af en de beerput open. Op deze
dag des oordeels tussen hemel en aarde is het een orgie die verlossing brengt.
Begrippen als 'cockpit' en 'we'll make your flight as pleasant as possible'
krijgen in Almodóvars satanische universum een heel nieuwe betekenis. Niet voor
niets cirkelt het toestel rondjes boven Toledo, waar Franco zijn militaire
opleiding kreeg en een belangrijke overwinning behaalde aan de vooravond van
zijn bewind. Voor de uiteindelijke landing wordt het toestel naar het verlaten
vliegveld van La Mancha gedirigeerd, een monument van corruptie dat ook in
werkelijkheid leeg staat.
De travestie zit hem dit keer in de
kleren van de keizers en keizerinnen van de business class die Almodóvar
onttroont. En in de filmvorm, die een absurde weergave is van een verwrongen
werkelijkheid.
Zo op het eerste gezicht is er geen travestiet of transseksueel te bekennen in Los amantes pasajeros. Wel staat deze Almodóvar bol van de homoseksuelen, in of uit de kast. Maar schijn bedriegt, zoals altijd bij de Spaanse meester van de dubbele bodems, punky decors en campy personages. Voor deze uitzinnige klucht, die teruggrijpt op zijn vroegere werk, trekt hij alle registers open. De lol zit 'm niet zozeer in de soapachtige verwikkelingen, als wel in wat de personages vertegenwoordigen.