Wodka, ijdelheid en vrouwen zijn de drie zwakheden van de Russische vlerk Viktor Cherevin (een verbeten Kenneth Branagh) in Jack Ryan: Shadow Recruit. Zijn tegenspeler, de nobele Jack Ryan (Star Trek-ster Chris Pine) heeft er zo mogelijk nog meer: zijn toewijding aan de Amerikaanse zaak, zwakke rug, mooie vriendin (Keira Knightley) en beperkte street credibility maken van hem een held tegen wil en dank.

De film begint met een korte aanloop, waarin we Jack zien als economiestudent die in Londen via een televisiescherm getuige is van 9/11, dan als commandant in een legerhelikopter boven Afghanistan, en ten slotte als CIA-agent die op Wall Street jarenlang buitenlandse rekeninghouders controleert. Tot zijn patroon Thomas Harper (Kevin Costner) het tijd vindt om bureaumuis Jack de straat op te sturen. De Moskouse straat welteverstaan, want het Russische oliemonopolie maakt van Viktor Cherevin – in combinatie met een reeks geheime overzeese rekeningen – een economische factor om in de gaten te houden.  

Immers geen groter kwaad dezer dagen dan het moedwillig laten kelderen van de Amerikaanse dollar. Dat is een amusant verschil met de periodegevoelige gevaren waar Tom Clancy-personage Jack Ryan in het verleden tegen streed: de onberekenbare kapitein van een Russische kernonderzeeër in The Hunt for Red October (1990), een ex-IRA-terrorist in Patriot Games (1992), Colombiaanse drugskartels plus een corrupte president in Clear and Present Danger (1994) en een clubje crypto-fascisten met een nucleaire bom in The Sum of All Fears (2002). 

Drie maanden na de dood van Ryans geestelijk vader is dit geen Clancy-verfilming, maar een nieuwe actiethriller die slechts geïnspireerd is op het beroemde Clancy-personage. Een continue stroom plotinformatie en snelgemonteerde actie houdt de kijker in de greep met adequaat, maar standaard popcornvermaak waar je niet al te veel vragen bij moet stellen.  

Kenneth Branagh, die naast zijn rol ook regisseerde ( eerder onder meer Thor), heeft er een punt van gemaakt om Ryans kwetsbare kant te laten zien. Als hij zijn eerste slachtoffer maakt, volgt een close-up van Ryans trillende handen. Is z'n liefje in gevaar, dan zet hij desperaat hyperventilerend de achtervolging in. 

Ietwat potsierlijk is dat wel, net als bij Branaghs personage. Met zijn dikke Russische accent zet hij een klassieke James Bond-schurk neer die alleen in een kwetsbaar moment even tot leven komt. Eenmaal getergd, ziet Cherevin zich echter onmiddellijk genoodzaakt te demonstreren hoeveel destructie hij aan het menselijk lichaam kan veroorzaken met een 40 watt -spaarlamp.