Eind jaren vijftig scoorde de Italiaans-Belgische zanger Rocco Granata een wereldwijde hit met het B-kantje Marina. Duizenden dochters werden vervolgens naar het aanstekelijke poplied vernoemd, maar door de jaren heen kwam hun naam in België steeds meer synoniem te staan voor 'ordinair meisje'. Regisseur Stijn Coninx (Daens) biedt hen met zijn biografische film eindelijk eerherstel.

In een enigszins geromantiseerde vertelling volgt Coninx, die in 2009 met Soeur Sourire al het leven van de zingende Belgische kloosterzuster Jeannine Deckers verfilmde, Rocco's moeizame tocht naar succes. Gelukkig is zijn kindertijd in het zonovergoten Calabrië, maar met de verhuizing naar het grauwe Limburg, waar zijn vader zoals zoveel arme Italianen in de mijnen werkt, begint de ellende. 

Weggestopt in smerige barakken zijn de mijnwerkersfamilies vooral op elkaar aangewezen. En als vreemdeling die de taal niet spreekt, wordt Rocco veelvuldig gediscrimineerd. Een 'spaghettivreter' is hij in de ogen van de Vlamingen, slechts een paar jaar te gast in België.  

In de muziek vindt Rocco uiteindelijk zijn broodnodige uitlaatklep. Met zijn hese stem en volkse accordeonspel maakt hij al snel indruk, zowel op de muziekindustrie als op de meisjes. Trots is zijn norse vader (gespeeld door La meglio gioventù-acteur Luigi Lo Cascio) echter allerminst op hem. Hij eist van zijn zoon dat die een echt beroep leert en de lokale blondines met rust laat. 

Zijn onmogelijke relatie met de Vlaamse Helena (de immer charmante Evelien Bosmans) en de strijd met zijn zwoegende vader vormen uiteindelijk het hart van de film. Vernieuwend is dat natuurlijk allerminst. Je kunt het klassiek noemen, maar ook clichématig en voorspelbaar. Storend is een aantal wel heel karikaturale personages, zoals Helena's rijke vriendje, die niet zou misstaan in een Flodder-aflevering. 

Regisseur Coninx kleurt vakkundig en braaf tussen de lijntjes, zonder ook maar ergens te verrassen. En toch is Marina geslaagd als biografisch portret, zij het met de hakken over de sloot. Door al vroeg te stoppen bij Rocco's grote doorbraak in 1959, maakt Coninx er een mooi afgebakend verhaal van. En de 26-jarige Matteo Simoni sprankelt als Rocco, met zijn stralende ogen en zichtbare liefde voor de muziek. 

Maar het fraaist is Marina als eerbetoon: niet aan Rocco Granata, maar aan een hele generatie Italiaanse immigranten.