Wat doe je als je weet dat je snel zal sterven aan kanker, en denkt dat er na de dood 'helemaal niks is'? Zoals actrice Leonoor Pauw (1956-2013)? Dan probeer je je dood vorm en misschien zelfs een beetje zin te geven door een film over je eigen sterfproces te maken. Het resultaat: Brozer. Een bijna opdringerig-openhartig, maar altijd oprechte mengeling van fictie en werkelijkheid.

Het idee voor de film was overigens niet van Pauw zelf. Collega Adelheid Roosen en regisseur Mijke de Jong, met wie Pauw had samengewerkt voor de film Broos (1997), benaderden haar in 2010 met het voorstel een soort vervolg op Broos te maken waarin Pauws dood centraal zou staan. En Pauw accepteerde.

Broos gaat over vijf zussen die een video proberen te maken voor hun veertig jaar getrouwde ouders. Naast Pauw en Roosen werden de zussen gespeeld door Marnie Blok, Lieneke le Roux en Maartje Nevejan. Die daarvoor in 1997 met zijn vijven het Gouden Kalf voor beste actrice wonnen.

Nevejan viel af voor Brozer, waarna er nog vier zussen overbleven: Ted (Blok), Carlos (Roosen), Lian (Le Roux) en Muis ( Pauw). De film begint met een fictiegedeelte. De vier actrices spelen daarin nog dat ze de zussen uit Broos zijn en proberen samen manieren te vinden waarop ze Muis kunnen helpen tijdens het sterfproces.

Met name Carlos verzint er driftig op los. De vier gaan precies dezelfde jurkjes dragen en op een gegeven moment komt Carlos aanzetten met vier doodskisten ('de houten jas'). Om alvast uit te proberen. Dit alles onder het motto: samen sta je sterk.

In het fictiegedeelte wordt duidelijk al veel geïmproviseerd. Wat soms oeverloos bekvechten oplevert, maar wel altijd echt voelt. Zo echt dat het volkomen natuurlijk is wanneer de film halverwege – omdat het steeds slechter gaat met Pauw en de andere actrices het niet meer kunnen opbrengen een rol te spelen – overgaat van fictie naar werkelijkheid.

In die werkelijkheid maken we kennis met Pauws man (acteur George van Houts) en hun twee dochters. Daarmee breekt de film open en voel je meteen hoe claustrofobisch de wereld van de zussen was. En hoe veel interessanter het werkelijke leven van Pauw is in vergelijking met de gespeelde wereld van Muis.

Regisseur De Jong filmt graag op de grens van werkelijkheid en fictie, en voor Brozer is ze verder gegaan dan ooit. Het is interessant om te volgen of ze in een volgende film zal proberen die grens nog verder op te rekken.

Bekijk hier het interview met Mijke de Jong.