‘Het belangrijkste is dat ze gezond is,’ zegt een vreemde dokter met een Duits accent tegen de aangeslagen vriend van een jonge vrouw, die nadat ze is aangerand en verkracht in coma in een ziekenhuisbed ligt.

Het stel figureert in een ingewikkeld verteld, maar nogal simplistisch verhaal over het einde van de wereld. In afwachting van een gammastraal die alle elektriciteit elimineert en aldus het begin van de Apocalyps zal inluiden, is een geniale geleerde bezig met de selectie van 900 mensen. Die zullen moeten zien te overleven in een capsule om het voortbestaan van de mensheid te garanderen.

Ichigo, zoals de gedragswetenschapper heet, heeft een omstreden test ontwikkeld om de uitverkorenen te selecteren. Zij dienen vragen te beantwoorden als: 'In het ene glas zit geluk, in het andere glas zit de waarheid. Welk glas kies je?'

De sciencefictionsoap Capsule is, aldus de makers, ‘een vrij uitzonderlijke film qua totstandkoming’. Hij werd met een productiebudget van slechts 20.000 euro gerealiseerd door faaam (Film Actors Academy and Masterclasses), in samenwerking met alle examenstudenten van de deeltijdopleiding Filmacteur van Het Mediacollege Amsterdam, de enige meerjarige opleiding voor camera-acteren in Nederland.

Het zal best . Maar het script (van Gerson Oratmangoen) rammelt, de dialogen zijn slecht, de beeldtaal is clichérijk, de montage stroef en het acteerwerk allesbehalve subtiel (Inge Snijders is een gunstige uitzondering), óók dat van de ‘echte acteurs’, zoals faaam-oprichter Hugo Metsers jr.. De synthesizermuziek is armoedig en zelfs de wonden en decors zien er beroerd uit. Een televisietalkshow als die in Capsule is gelukkig nog nooit vertoond.

Dat deze huisvlijt in de bioscoop wordt uitgebracht, moet een misverstand zijn; het filmpje is zo onbeholpen dat je er niemand een plezier mee doet: het publiek niet, de debuterende regisseur Djie Han Thung niet, en ook de acteurs niet.