Moeilijk gissen is het dan ook niet wat er door Johns hoofd gaat als Russische gangsters tijdens een inbraak zijn auto jatten, zijn schedel inslaan én zijn hond de nek omdraaien. Wraak, dat is alles wat telt. En laat John nu net een gepensioneerde huurmoordenaar zijn. Berucht om de wijze waarop hij ooit drie mannen in een bar afslachtte: met een potlood.
Veel simpeler kan de premisse van een wraakfilm niet zijn. Maar effectief zijn de openingsminuten van John Wick wel. Want zodra de arme Daisy het leven laat is je keuze gemaakt: hoe gruwelijk en hoe veel van zijn tegenstanders John ook afmaakt – en dat zijn er nogal wat – onze zegen heeft hij.
John Wick is het regiedebuut van stuntcoördinator Chad Stahelski, op wiens CV grote actiefilms als Spider-Man 2, 300 en The Hunger Games prijken. In de titelrol castte hij de man wiens body double hij ooit speelde in The Matrix: Keanu Reeves. Een slimme keuze, niet alleen vanwege Reeves' iconische stoïcijnse blik (zijn treurige voorkomen in de openingsscène van de film doet denken aan de Sad Keanu-meme) en zijn talent als actieheld, maar vooral ook omdat het alweer even geleden is dat hij op het witte doek te bewonderen was. Waardoor John Wick frisser voelt dan je zou verwachten.
Dat Stahelski en Reeves hun vak verstaan op het gebied van genrefilms is ook al snel duidelijk: de vechtscènes zijn sfeervol, stijlvol en strak gechoreografeerd, vermakelijk en verrassend. Al mist de rauwheid van de Koreaanse wraakfilms, of de inventiviteit van Gareth Evans' Indonesische martial arts spektakels. En ook ontbeert het John Wick aan de visuele flair van een film als Nicolas Winding Refns Drive, op een fantastische scène in de kelder van een discotheek na.
Toch is John Wick beter dan de gemiddelde rechttoe rechtaan-actiefilm, met dank aan scenarist Derek Kolstad. Hij situeerde de bloedige verhandelingen in een gedroomd New York, met als middelpunt een mysterieus hotel waarin de volledige clientèle bestaat uit beroepscriminelen. Een universum als in een graphic novel.
Het maakt dat John Wick veel meer beklijft dan het simpele verhaal en het archetypische hoofdpersonage normaal gesproken zouden verdienen.
John Wick is een man die niets meer heeft om voor te leven. Op zijn puppy Daisy na dan, een cadeau van zijn onlangs overleden vrouw. 'Als ik er niet meer ben heb je iemand nodig om voor te zorgen. En je auto telt niet,' stond er in het begeleidende kaartje.