Denzel Washington is terug en veegt stoïcijns en Don Quichot lezend de straten van Boston schoon. En ook nog even die van Moskou.

Anders dan de Russische maffia heeft Denzel Washington geen imagoprobleem. Altijd het hart op de goeie plek en met het doorzettingsvermogen van een diesellocomotief. Je weet wat je krijgt: Denzel delivers. Hier trouwens geholpen door de ambachtelijke actieregie van Antoine Fuqua, met wie de acteur eerder Training Day maakte. De Russen daarentegen zijn stuk voor stuk psychopaten die hun koppen en tatoeages allemaal bij dezelfde gestoorde plastisch chirurg in Siberië hebben gekocht.

Gebaseerd op de gelijknamige actieserie uit de jaren tachtig, speelt Washington de rol van Robert McCall, een zwijgzame man die elke avond laat in hetzelfde eettentje in de buurt thee drinkt en een boek leest. Zo zwijgzaam zelfs en zo dwangmatig bestek ordenend, dat je een militaire achtergrond vermoedt. Maar zeker weten doe je dat niet. Vaak kletst hij ook even met een escortmeisje dat in de buurt werkt ( Chloë Grace Moretz), tot ze op een dag op de intensive care belandt, met de groeten van haar Russische pooier. Het hoeft eigenlijk niet gezegd, maar vanaf dat moment breekt de pleuris uit. Ook al wordt niet meteen het gaspedaal vol ingedrukt.

Fuqua en Washington nemen de tijd en dat siert de film. De rust en de verlaten nachtelijke stadslandschappen geven The Equalizer iets van een moderne noir. Het steeds van buiten gefilmde tafereel met McCall 's avonds in die diner, als een van de weinige klanten, doet denken aan Edward Hoppers beroemde schilderij Nighthawks. Dit is het Amerika dat liever in het donker wil blijven. Dat geldt niet alleen voor McCall maar voor alles en iedereen hier, van het escortmeisje en de maffia tot de corrupte agenten en senatoren. Het land is rot en McCall komt orde op zaken stellen, compleet met kurketrekkers en tuingereedschap. Dus verwacht een tweede deel.

Ondanks een paar ridicule genreclichés – McCall die rustig wegloopt terwijl op de achtergrond een schip explodeert – is de film inventief genoeg om je soms te verrassen. Bovendien is McCall de enige held die altijd met de bus reist, dus hij heeft ook nog eens een formidabele ecologische voetafdruk. Toch zijn het vooral Washingtons gewicht en uitstraling die The Equalizer dragen en in die zin kent de acteur eigenlijk zijn gelijke niet. Hij tilt de film in z'n eentje naar een hoger plan.