'De dwergen hebben de draak wakker gemaakt.' 'De stad is verloren.' 'We moeten het goud redden.' In de eerste minuten van The Hobbit: The Battle of the Five Armies, het afsluitende deel van Peter Jacksons trilogie naar J.R.R. Tolkiens nog geen driehonderd pagina's tellende fantasy-kinderboek The Hobbit uit 1937, wordt in een paar dialogen geschetst waar we ook alweer gebleven waren na An Unexpected Journey (2012) en The Desolation of Smaug (2013).

Smaug is los! De bevolking van Meerstad, weerloze mannen, vrouwen en kinderen , ontvlucht de verwoeste stad in gammele bootjes, terwijl de vuurspuwende draak boven hun hoofden cirkelt – de bioscoopbezoeker trilt bijna uit zijn stoel als het gevaarte voorbijkomt. Alles lijkt verloren, maar met zijn aller-, allerlaatste pijl weet Bard de draak dodelijk te verwonden. Op de geluidsband klinken aanzwellende violen, klaroengeschal en paukenslagen.

Wat na de spectaculaire proloog volgt is, zoals de titel al aangeeft, een lange aaneenschakeling van veldslagen – The Battle of the Five Armies duurt maar liefst 144 minuten. Enorme, voor het grootste deel in de computer gegenereerde legers van elfen, dwergen, orks, mensen en een enkele tovenaar ( Ian McKellen) strijden om het goud, de Arkensteen en de heerschappij in Midden-Aarde. De gevechten zijn volstrekt onnavolgbaar, maar tegelijkertijd geruststellend overzichtelijk: als de nood het hoogst is, trekt componist Howard Shore alle registers open en blijkt de redding nabij. Heldenmoed, goedertierenheid en echte liefde overwinnen alles.

Kort voor het einde van de meeste gevechten is plek ingeruimd voor een dialoogje, waarin het kwaad, dat op het punt staat de genadeklap uit te delen, nog maar eens zegt wat de reddeloos verloren 'goeie' te wachten staat. De kwaadaardige draak zegt de ingoede Bard dat hij en zijn zoon eraan gaan; 'Slacht ze af' brullen de onooglijke orken keer op keer. En als er eens een elf of een dwerg sterft, is het in potsierlijk slow motion en wordt het drama wel héél breed uitgesmeerd.

Dat zal wel zijn omdat The Battle of the Five Armies zo weinig drama, intrige en romantiek bevat. Het is een en al strijd, in spectaculair 3D, maar episch wordt het niet. En tot slot loopt de hobbit Bilbo Balings ( Martin Freeman) zo het eerste deel binnen van de zo veel beter geslaagde The Lord of the Rings-trilogie, waarmee Peter Jackson bewees dat spektakel en drama wel degelijk hand in hand kunnen gaan.