De volgende ochtend staat de hondenpolitie al voor de deur; de buurvrouw
heeft direct een klacht ingediend. Het beest moet weg, of Dániel moet betalen.
Hagen is namelijk geen rashond en met de invoering van een nieuwe wet is de
belasting op 'vuilnisbakkenrassen' drastisch verhoogd.
Eerst
ontkent Dániel nog. Er is hier geen hond, liegt hij glashard tegen de inspecteur
van de hondenpolitie. Maar het beest, waaraan hij toch al een gloeiende hekel
heeft, blijkt naast hem te staan. Dus kiest Dániel eieren voor zijn geld. Hij
stapt in zijn auto, rijdt met Lili en Hagen naar een buitenwijk van Boedapest,
en laat het beest daar achter.
White God van de Hongaarse regisseur
Kornél Mundruczó (Johanna, Delta) begint met een citaat van Rainer Maria Rilke
: 'Misschien is al het verschrikkelijke in diepste wezen wel het hulpeloze dat
ons om hulp vraagt.' Vervolgens zien we Lili in slow motion door de
onheilspellend lege straten van Boedapest fietsen. Met een blauwe hoodie over
haar hoofd – even moet je aan Elliott in Steven Spielbergs E.T. the Extra-
Terrestrial denken.
Dan wordt de tweede Hongaarse rapsodie van Franz
Liszt ingezet en kijkt Lili angstig achterom. Een roedel wilde honden komt de
hoek om stormen, luid blaffend en hijgend. Ze komen dichter en dichterbij. Als
ze Lili in lijken te halen, wordt het beeld zwart en verschijnt de filmtitel in
beeld: Féher Isten, oftewel White God.
Wat volgt is een bombastische
, apocalyptische en meeslepende fabel; een curieuze combinatie van een (
inktzwarte) familiefilm, een politieke allegorie en pure horror. Vol fraaie,
veelzeggende details en goed gekozen muziek (naast Liszt onder meer Hongaarse
underground van Volkova Sisters).
Lili begint een zoektocht naar
Hagen, die zich heeft aangesloten bij een groep radicale zwerfhonden, nadat hij
de wreedheid van de mensen heeft ontdekt (de mens is niet alleen een wolf voor
zijn medemens; de beelden van de hondengevechten zijn gruwelijk). Samen bereiden
de honden een opstand tegen alle baasjes voor. Hun wraak zal genadeloos zijn.
Lili is de enige die deze oorlog kan stoppen.
Op het festival van
Cannes werd White God onderscheiden met de hoofdprijs van de prestigieuze
nevensectie Un Certain Regard. De honden Luke en Body, die samen de rol van
Hagen vertolken, werden bekroond met de Palm Dog, de prijs voor de beste
acteerprestatie van een hond. Dat is terecht. 'No animals were mistreated or
harmed while training and filming, the strictest American guidelines were
followed,' staat er gelukkig op de aftiteling. 'All violence was safely
simulated.'
Nog meer goed nieuws: de honderden honden die op de
aftiteling staan vermeld, hebben na de opnamen allemaal een nieuw baasje
gevonden door een speciaal adoptieprogramma.
Als haar moeder voor drie maanden naar Australië vertrekt, verhuist de dertienjarige eenzaat Lili naar haar vader Dániel. Samen met haar bastaardhond Hagen. De twee zijn onafscheidelijk; Lili laat Hagen van haar bord eten en op haar bed slapen.