In slechts twaalf dagen en met een klein budget draaide regisseur Joss Whedon in zijn eigen huis in Californië dit verhaal over de liefde, naar een stuk dat algemeen gezien wordt als een van Shakespeares beste komedies.

Whedon deed het ter afleiding, tussen de voorbereidingen van de megablockbuster The Avengers door. Misschien was het zijn knipoog naar al die mensen die de superheldenfilm maar pulp vinden: even een doe-het-zelf-Shakespearetje in je achtertuin draaien voor je aan het serieuze werk begint. 

Het stuk draait om liefde, verraad, complotten en misverstanden (wanneer niet bij Shakespeare?), wat de Brit de kans verschafte om lekker dubbelzinnige en gevatte grappen te schrijven. Alleen al de titel heeft drie betekenissen, omdat het fonetisch identieke 'noting' in oud-Engels roddel en achterklap betekende en ' nothing' zelfs een schunnig eufemisme voor vagina was – als in: een vrouw heeft niets tussen haar benen.

Much Ado About Nothing is een soort schaakspel – in zwart-wit – rond twee verliefde stellen: de kalverliefde tussen de jonge Claudio en Hero en de liefde tussen Beatrice en Benedick, die ontkennen iets voor de ander te voelen en elkaar met hun scherpe tong proberen te raken. Precies: dubbelzinnig. Claudio en Hero spannen samen met haar vader Leonato en prins Don Pedro om de twee geliefden toch bij elkaar te brengen. Helaas bedenkt de jaloerse 'bastaardprins' Don John een plan dat alles in de war gooit. 

De ongedwongen sfeer tijdens de opnamen moet ervoor hebben gezorgd dat de toon van deze verfilming zo heerlijk frivool bleef, anders dan die topzware, overgekostumeerde versie van Kenneth Branagh uit 1993. Het is precies de toon die Shakespeare bedoeld moet hebben toen hij die screwball-komedie voor onwillige geliefden schreef. Het stuk bleek een precedent: het gesteggel tussen Beatrice en Benedick zette de toon voor heel wat kibbelende stelletjes in de Hollywoodkomedies van de jaren veertig en vijftig. 

Wat Whedon precies voor ogen stond valt moeilijk te zeggen, maar het moet iets te maken hebben met wat hij sinds 1990 ook al in zijn televisieseries (o.a. Firefly, Buffy the Vampire Slayer) probeert: popcultuur samenbrengen met wat elitaire cultuur heet te zijn. Middeleeuws Engeland met 21ste-eeuws Californië . Trashy thema's met genoeg ruimte voor de personages om zich te ontwikkelen, en andersom. Much Ado About Nothing leent zich daar perfect voor: het stuk was in Shakespeares eigen tijd al vermaard om z'n erotische ondertonen en de vrijgevochten rollen voor hoofdrolspeelsters Hero en Beatrice.  

Wie toch al zat te wachten op een kennismaking met Shakespeare: dit is je kans.