Viviane Amsalem wil scheiden van haar man Elisha. Niet omdat hij haar bedriegt of verwaarloost, hij hun spaargeld verdrinkt of omdat hij de kinderen slaat, maar simpelweg omdat ze na twintig jaar huwelijk geen liefde meer voor hem voelt. Alimentatie hoeft ze niet, ze heeft genoeg aan het geld dat ze verdient als kapper.

Haar echtgenoot weigert echter toestemming te geven en dus kunnen de drie rabbijnen van de religieuze rechtbank de scheiding niet bekrachtigen. Sterker: de godvruchtige, halsstarrige man weigert iedere vorm van medewerking. Hij wil dat Viviane weer thuis komt, ook al houdt zij niet meer van hem. 'Het is mijn straf,' betoogt hij voor de rechtbank. 'Alleen God kan over ons beslissen.'

Gett: The Trial of Viviane Amsalem van Ronit Elkabetz en Shlomi Elkabetz, is het slot van een trilogie over de huwelijkse perikelen van Viviane, gespeeld door Ronit Elkabetz, die de films samen met haar broer Shlomi Elkabetz regisseerde. In het eerste deel, To Take a Wife (2004), raakt Viviane, moeder van vier, steeds meer vervreemd van haar afstandelijke man, maar verlaat ze hem niet. In 7 Days (2008), leeft ze inmiddels apart van haar echtgenoot, wat haar door iedereen in de familie kwalijk wordt genomen.

Het afsluitende, op ware gebeurtenissen gebaseerde Gett is een ogenschijnlijk simpele, maar schrandere en schrijnende combinatie van een rechtbankfilm en een echtscheidingsdrama. Of preciezer: de minimalistische tragikomedie volgt zitting na zitting, (in beeld wordt melding gemaakt van het aantal maanden dat tussen de zittingen is verstreken), middels weinig opwindende shots in grauwe kamertjes.

Het huwelijksdrama blijft grotendeels buiten beeld. En toch boeit de film iedere seconde. Door de gevatte dialogen, de onderkoelde humor, en het formidabele spel van met name Ronit Elkabetz, die, als ze tijdens de vele zittingen het zwijgen wordt opgelegd door de zeer vrouwonvriendelijke rabbijnen, meer dan voldoende heeft aan haar blik en lichaamstaal.

En ook door het absurde van de Catch-22-achtige situatie, natuurlijk. Voordat zij de scheiding kunnen uitspreken, verlangen de rabbijnen, die het huwelijk als hoeksteen van de samenleving zien, van Viviane dat zij bij Elisha terugkeert. Voor Viviane is dit een onverdraaglijke gedachte. Maar ze doet het toch, blijkt de volgende zitting . Tot de door haar zo vurig gewenste scheiding leidt haar opoffering echter niet , haar echtgenoot blijft onvermurwbaar. Zo gaat het maar door, tot wanhoop van Viviane en haar steeds heetgebakerder advocaat, die steevast zonder keppeltje voor de rechtbank verschijnt.

Ook dat helpt niet, in deze sprankelende verbeelding van een even tergende als vernederende rechtsgang.