Recensie van de nieuwe film van de befaamde Britse Aardman-animatiestudio, waarin de hoofdrol ditmaal is voor het schaap dat in de met een Oscar bekroonde Wallace & Gromit-film A Close Shave (1995) van een vrachtwagen kwam vallen.

Het is alweer twintig jaar geleden dat Shaun het schaap van een vrachtwagen kwam vallen in de met een Oscar bekroonde Wallace & Gromit-film A Close Shave (1995), uit de befaamde Britse Aardman-animatiestudio. Pas een decennium later kwam diens bedenker Nick Park op het idee het schrandere schaap een eigen tv-serie te gunnen. Dat resulteerde in een reeks verwikkelingen rond een boerderij, die sinds de start in 2007 een publiek vond in maar liefst 170 landen.

Vaste spelers daarin zijn – naast Shaun – onder andere een moederschaap met krulspelden, een babyschaapje met een fopspeen, een gezagsgetrouwe hond die de kudde in het gareel moet zien te houden en een vrijgezelle boer met een jampotbril die alle actie steevast mist. Daarnaast zijn er soms nog een dolle stier en een stel onbeschofte varkens die voor de nodige ophef zorgen. Intelligente slapstick op de vierkante centimeter, naast een grote liefde voor het film-métier, zijn sinds jaar en dag Aardmans handelsmerk. Briljante eenvoud dus, onderstreept door het feit dat er in de wereld van Shaun geen verstaanbaar woord wordt gesproken. Wel klinkt er veel gemurmel en heel veel geblaat.

En nu is er dan Shaun het schaap: de film. Dat die alleen in de Nederlandse versie wordt uitgebracht, kan gezien de bescheiden tekstuele aanpassingen zelfs voor puristen geen groot bezwaar zijn. Scenario en regie waren in handen van Mark Burton, die eerder onder andere meeschreef aan Chicken Run en Madagascar, en Aardman-medewerker van het eerste uur Richard Goleszowski, die tegenwoordig door het leven gaat als Starzak (zijn oorspronkelijke familienaam).

Starzak en Burton sturen Shaun naar de stad; een geijkte, veilige optie voor wie een speelfilmlengte aan gebeurtenissen te vullen heeft. De boer is daar terechtgekomen na een uit de hand gelopen poging hem in slaap te sussen met over een hek springende schaapjes, zodat de kudde een dagje de bloemetjes buiten zou kunnen zetten. Dat zullen ze weten: door een harde klap op zijn hoofd is de boer zijn geheugen kwijtgeraakt en loopt hij nu dolend rond . De schapen moeten hem terug zien te vinden terwijl een tirannieke dierenvanger ze op de hielen zit. Het leidt tot een uitzinnige verkleedpartij, een hoop actie en de nodige nipte ontsnappingen. Met als hoogtepunt een Trojaans paard om de stad uit te komen – fijn geintje voor de meegekomen ouders. Net als de uit The Silence of the Lambs weggelopen kat en de door de boer ontketende mediahype.

Een avonturenfilm pur sang, met tot in de puntjes uitgewerkte klei-animaties, waarin een hoop te grinniken valt. Toch raakt de subtiliteit waar Shaun zijn succes aan dankt een beetje ondergesneeuwd door al die actie en avonturen. Gelukkig keert hij uiteindelijk terug naar z'n oude vertrouwde stek, waar een eenvoudig wasrek, rode lap of videoband volstond voor een kudde malle grappen.

Meer over Shaun het schaap: de film