Marielle Heller debuteert op indrukwekkende wijze met haar frivole verfilming van Phoebe Gloeckners semi-autobiografische roman The Diary of a Teenage Girl, waarin proza, illustraties en korte strips een schrijnend en pijnlijk eerlijk beeld geven van de ontluikende seksualiteit van een pubermeisje.

De vijftienjarige Minnie (Bel Powley) groeit op in het San Francisco van de jaren zeventig. Op de golf van drank, drugs en vrije liefde die door de stad spoelt raakt ze verwikkeld in een seksuele relatie met Monroe (Alexander Skarsgård), de veel oudere vriend van haar moeder (Kristen Wiig). Eenmaal geproefd van de vleselijke geneugten, wil ze alleen maar meer en wordt een slaaf van haar hormonen. Ze gaat op ondekkingstocht en worstelt ondertussen zoals elke tiener met onzekerheid, identiteit en de grote vragen van het leven. En daarbij maakt ze niet altijd de verstandigste keuzes.
 
Minnie legt haar belevenissen vast in een audiodagboek en geeft daarmee een bijzonder inkijkje in de pysche van de tiener. Alle gebeurtenissen zijn volledig vanuit haar belevingswereld bekeken en Heller onthoudt zich van elk oordeel over de acties van het meisje, ook als die extreem en roekeloos zijn. Ze laat haar bestaan in de volle, dubieuze glorie van het puberdom. En omdat de werking van een puberbrein nogal onvoorspelbaar is, blijft de film continu verrassende wendingen nemen.

Wat de regisseur wel toevoegt is een geweldige visuele flair, in de vorm van animaties die de innerlijke wervelwind van Minnies emoties vormgeven. Het ene moment ploppen er hartjes en bloemen over het scherm, het volgende stapt de hoofdpersoon als een getekende Godzilla- versie van zichzelf, met gigantische dijen en bestoppelde benen, lomp door de stad. Die animaties sluiten aan bij de aspiraties die Minnie heeft om kunstenaar /comictekenaar te worden en zijn regelmatig in de stijl van haar grote voorbeeld Aline Kominsky, de kunstenares die met Robert Crumb trouwde. 
 
Dat je als kijker meegaat in de uitzonderlijke uitspattingen van Minnie is te danken aan actrice Bel Powley, die met haar grote ogen en fijnzinnige mimiek moeiteloos schakelt tussen onschuld en wellust. Ze maakt voelbaar hoe het is om lichamelijk en mentaal al klaar te zijn om de volwassen wereld te betreden, maar emotioneel nog niet.
 
Heller en Powley voegen met de grappige en ontroerende avonturen van Minnie een opmerkelijke en welkome heldin toe aan de filmgeschiedenis. Verfrissend!