De Britse feelgoodfilm The Best Exotic Marigold Hotel, waarin een groepje Britse ouderen besluit hun resterende levensjaren door te brengen in een vervallen Indiaas seniorenresort, was in 2012 een onverwacht grote hit. Een vervolg kon logischerwijs niet uitblijven, ook al waren veel van de verschillende verhaallijnen aan het slot van deel één netjes afgerond.

The Second Best Exotic Marigold Hotel opent in San Diego, waar eigenaar Sonny (Dev Patel) samen met nieuwe hotelmanager Muriel (Maggie Smith) op zoek gaat naar investeerders voor een tweede Marigold. Maar eenmaal terug in Jaipur komt de gewenste uitbreiding al snel op losse schroeven te staan. Sonny krijgt het aan de stok met Kushal, zijn rivaal in zaken én in de liefde. En dan is er nog de vermeende komst van een hotelinspecteur, die het Marigold compleet op stelten zet.

Ook de gepensioneerde bewoners hebben weer zo hun eigen problemen. Eeuwige twijfelaars Evelyn (Judi Dench) en Douglas (Bill Nighy) weigeren nog altijd elkaar de liefde te verklaren. Oude vrijster Madge kan maar niet kiezen tussen haar twee welgestelde aanbidders. En charmeur Norman denkt dat hij in dronken toestand een tuktuk-chauffeur de opdracht heeft gegeven zijn vriendin te vermoorden.

Regisseur John Madden (Shakespeare in Love) brengt alle beproevingen weer in dezelfde sprankelende stijl: kleurrijk, met ruimte voor een lach en een traan. Maar in vergelijking met het origineel voelen alle persoonlijke perikelen ditmaal behoorlijk triviaal. The Best Exotic Marigold Hotel draaide om een stel zestigplussers die één voor één uit hun schulp kropen. Maar nu de lasten van het verleden zijn afgeworpen ontbreekt het dramatische hart.

Jammer is het ook dat Sonny een grotere rol heeft toebedeeld gekregen. Zijn in tegeltjeswijsheden prekende personage werkte voortreffelijk als archetype in de marge, maar nu is hij vooral nodeloos irritant. Gelukkig wordt hij veelal bijgestaan door knorrepot Muriel. Met haar bijtende cynisme is ze de ster van de film. Zo zegt ze over haar bezoek aan Amerika: 'Het maakte de dood aantrekkelijker.'

Uiteindelijk houdt het charmante spel van de oudere acteurs de film ternauwernood op de been. Net als het Indiase landschap, dat wederom (kritiekloos) wordt voorgesteld als een paradijs waar iedereen zijn geluk zal vinden.