Monogamie is onzin, krijgt de kleine Amy van haar rokkenjagende vader te horen in de opening van de komedie Trainwreck. 'Hoe zou jij het vinden als je de rest van je leven nog maar met één pop mocht spelen?'

Zo'n vijfentwintig jaar later blijkt Amy (Amy Schumer) haar vaders advies ter harte te hebben genomen; onbezorgd hupt ze in woonplaats New York van de ene onenightstand naar de volgende. Het risico op spontane opwellingen van zelfreflectie vermijdt ze met een strikt alcoholdieet, en daarnaast biedt haar drukke baan bij een mannenblad (als schrijfster van stukken als: 'Je bent niet gay, zij is gewoon saai') ook afleiding genoeg.

Bedreigingen voor Amy's vederlichte leefstijl zijn er wel: haar gesettelde zus (Brie Larson) blijft maar zeuren over de geneugten van het gezinsleven, haar aan MS lijdende vader kwijnt weg in een verzorgingshuis, en dan is er nog de succesvolle sportarts Aaron (Bill Hader) over wie ze een artikel moet schrijven – veel te keurig voor haar, maar wel aantrekkelijk. Dat Amy al snel (op eigen initiatief) met Aaron in bed belandt is tot daaraan toe, maar dat hij vervolgens een serieuze relatie met haar wil, past beslist niet in haar schema.

Amy Schumer, een van de populairste komieken van het moment, baseerde haar eerste filmscenario naar eigen zeggen op haar eigen leven. Film-Amy zou zo'n beetje de vrouw zijn die Schumer een paar jaar terug was, dat wil zeggen: een gevatte meid met flinke bindingsangst, die de hindernissen van het leven bestrijdt met oppervlakkigheid. Het is best knap hoe ze beide kanten van het verhaal – het banale én het serieuze – in één scenario wist samen te voegen, al heeft dat wel een wat tweeslachtige film voortgebracht, die dan weer doorslaat in platheid en dan weer in sentiment.

Toch is Trainwreck over het algemeen een sympathieke komedie geworden, die vaak erg geestig is, en bij vlagen vertederend en intelligent. Hader is de perfecte 'straight man' naast de clowneske Schumer , en al blijft hun 'opposites attract'-romance er een die je alleen in films tegenkomt, toch vormen ze een charmant stel. Geinig is de inzet van vele romcom- clichés die net even anders uitpakken (zoals de dans in het slot), en er zijn leuke bijrollen, onder anderen van Tilda Swinton als schaamteloze hoofdredacteur en basketballer LeBron James als Haders metroseksuele vriend.

In regisseur Judd Apatow vond Schumer de ideale bondgenoot; qua toon sluit Trainwreck naadloos aan bij grofgebekte Apatow-komedies als The Forty Year Old Virgin, Knocked Up en This Is 40, alleen is het nu eens een vrouw die de beste oneliners krijgt.

Bekijk hier een interview met Amy Schumer, Judd Apatow, Bill Hader en Vanessa Bayer: