De 43-jarige Fúsi (slordig lang haar, dito baard en fors postuur) woont nog steeds bij zijn bemoeizuchtige moeder, wordt gepest op zijn werk en doet niets liever dan historische veldslagen naspelen met modelsoldaatjes en miniatuurtanks. Tot hij de levenslustige Sjöfn ontmoet tijdens een avondje linedancen, die hem met beide handen uit zijn veilige cocon sleurt.

De plot van het IJslandse Virgin Mountain leest in eerste instantie als een romantische komedie: ziekelijk verlegen maagd ontmoet de liefde van zijn leven en bloeit op als nooit tevoren. En gedurende het eerste half uur volgt de film ook trouw de klassieke lijntjes van de 'buitenbeentje valt voor buitenbeetje'- vertelling. Sjöfn en Fúsi vullen elkaar perfect aan: zij toont hem dat er meer is in het leven dan dag na dag eten in hetzelfde Thaise restaurant. En hij biedt haar de geborgenheid en zorgzaamheid die haar getroebleerde ziel hard nodig heeft.

Met een aantal wendingen weet regisseur Dagur Kári, die in onder andere Nói albinói (2003) en zijn (faliekant geflopte) Amerikaanse debuut The Good Heart (2009) al een voorliefde voor excentriekelingen toonde, echter handig de clichés van het genre te omzeilen. Waardoor zijn film veel meer een tragikomische karakterstudie wordt, gefilmd in kille IJslandse tinten en gespeeld met ontroerende charme.

Vooral fantastisch is Gunnar Jónsson, van origine komiek, als Fúsi. Met zijn ingehouden spel en hondstrouwe ogen zet hij een prachtig personage neer: een timide goedzak die dag na dag dezelfde routine ondergaat, die stilletjes wegkruipt als het leven oncomfortabel wordt en die geen flauw benul heeft waarom de vriendschap met zijn eenzame buurmeisje de nodige argwaan wekt.

Fúsi's zachtaardige karakter en de immer lieflijke toon van Virgin Mountain — op het filmfestival van Tribeca bekroond met de prijzen voor beste film, beste scenario en beste acteur — vormen echter ook het grootste manco van de film. Te vaak en te snel trapt Kári tijdens de dramatische momenten op de rem. En Fúsi's onwetendheid maakt hem soms een tikkeltje ongeloofwaardig, bijvoorbeeld in de scènes met het buurmeisje.

Maar een charmante film is Virgin Mountain zeker, die vermoedelijk elke kijker met een verwarmd hart huiswaarts zal sturen.