In de tijd van Asimov was het nog exotische sciencefiction, anno 2012 is het helemaal niet zo vergezocht: een wereld waarin robots volledig zijn geïntegreerd in de samenleving, als huishoudelijke hulp, secretaresse, fabrieksmedewerker of sekspop.

In de nieuwe Zweedse serie Real Humans wordt dit gegeven dan ook doodnormaal gepresenteerd. Geen geavanceerde toekomstsetting of spectaculaire special- effects, maar een ordinaire Zweedse suburb, waarin vriendelijke, houterig bewegende maar verder nauwelijks van mensen te onderscheiden ‘hubots’ – te koop bij de lokale groothandel – het leven vergemakkelijken. Én compliceren natuurlijk, want niet iedereen is blij met de androïden, die een jaar of tien geleden werden geïntroduceerd.

Naar goede soaptraditie worden afwisselend zo’n vijf verhaallijnen gevolgd, die allemaal op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn. We zien hoe een gezin zich aanpast aan de komst van een merkwaardige huishoudhubot, hoe een gedateerd model van een bejaarde op hol slaat, en hoe een uitgebluste arbeider zijn vrouw verliest aan een kwieke machohubot. Daartussendoor loopt een thrillerachtige verhaallijn over een groep ontsnapte bots die kennelijk zijn geëvolueerd en uit handen moeten zien te blijven van de politie en louche seksbothandelaren.

Wordt Real Humans even succesvol als Scandinavische hits als The Killing en Borgen? Zou best kunnen; de makers werkten eerder mee aan respectabele reeksen als Wallander, Arne Dahl en Beck. Toch is dit wel even iets anders. Traditionele dramaliefhebbers zijn in het algemeen niet verzot op verhalen over robots, cyborgs en kloons (die aan bod komen in subplotjes).

De makers doen in ieder geval hun best een breed publiek aan te spreken. Met al die plotlijntjes biedt de serie voor elk wat wils: drama, humor, spanning, wat gefilosofeer, en op z'n tijd een flinke snuf seks en geweld. Het werkt heel aardig: Real Humans verveelt geen moment. De personages blijven wat oppervlakkig en de dramatische verwikkelingen zijn niet wereldschokkend, maar het onalledaagse uitgangspunt geeft alles een frisse draai. Vooral de hubots zijn amusant: overtuigend geschminkt en gespeeld, en vaak goed voor een (zwart) komische noot.

Een aanrader dus. Zij het met de opmerking dat Real Humans wel eens een uitzondering zou kunnen blijken op de regel dat het origineel altijd beter is dan de remake. Er zijn plannen voor een Engelstalige versie van de serie, en het is indenkbaar dat een ruimer budget het verhaal naar een hoger niveau zou kunnen tillen.

Zo lijkt de setting – een onherkenbare Zweedse plaats in een alternatieve versie van het heden – vooral gekozen uit budgettaire overwegingen. Hoewel geestig, is het niet erg geloofwaardig dat zulke geavanceerde machines zich begeven in een ietwat suffe wereld vol jarenvijftiginterieurs, usb-sticks en afgeragde benzinevoertuigen. En hoe zit het met de politiek en de media? Hoe heeft de ingrijpende hubotinvasie de rest van de wereld veranderd?

Logisch dat een bescheiden Zweedse serie niet al die vragen kan beantwoorden. En het moet gezegd dat het programma er ondanks de beperkingen stijlvol uitziet – een beetje surrealistisch, waardoor je als kijker bereid bent heel wat te accepteren. Maar het gegeven heeft absoluut nog meer potentie.

Real Humans is vanaf 3 december verkrijgbaar op dvd. Geen extra's.